Good Inside: A Guide to Becoming the Parent You Want to Be

Good Inside : Un guide pour devenir le parent que vous voulez être

Baik Dalaman: Panduan Menjadi Ibu Bapa yang Anda Inginkan

内在善良：成为理想父母的指南 Nèi-zài shàn-liáng: Chéng-wéi lǐ-xiǎng fù-mǔ de zhǐ-nán

“As a result, many parents see behavior as the measure of who our kids are, rather than using behavior as a clue to what our kids might need.”

“因此，许多父母将行为视为衡量孩子品质的标准，而不是将行为作为了解孩子可能需要什么的线索。” “Yīn-cǐ, xǔ-duō fù-mǔ jiāng xíng-wéi shì wéi héng-liáng hái-zi pǐn-zhí de biāo-zhǔn, ér bù-shì jiāng xíng-wéi zuò-wéi liǎo-jiě hái zǐ kě-néng xū-yào shén-me de xiàn-suǒ.”

"Akibatnya, ramai ibu bapa melihat tingkah laku sebagai ukuran siapa anak-anak kita, dan bukannya menggunakan tingkah laku sebagai petunjuk kepada apa yang mungkin diperlukan oleh anak-anak kita."

Français : « En conséquence, de nombreux parents considèrent le comportement comme la mesure de qui sont nos enfants, plutôt que de l’utiliser comme un indice de ce dont nos enfants pourraient avoir besoin. »

“Finding the good inside can often come from asking ourselves one simple question: “What is my most generous interpretation of what just happened?”

“我们往往可以通过问自己一个简单的问题来发现内心的善良：“对于刚刚发生的事情，我最慷慨的解释是什么？” “Wǒmen wǎngwǎng kěyǐ tōngguò wèn zìjǐ yīgè jiǎndān de wèntí lái fāxiàn nèixīn de shànliáng:“Duìyú gānggāng fāshēng de shìqíng, wǒ zuì kāngkǎi de jiěshì shì shénme?”

"Mencari kebaikan dalaman selalunya boleh datang daripada bertanya kepada diri sendiri satu soalan mudah: "Apakah tafsiran saya yang paling murah hati tentang apa yang baru saja berlaku?"

Français : « Trouver le bien en nous peut souvent venir de nous poser une simple question : « Quelle est mon interprétation la plus généreuse de ce qui vient de se passer ? »

“Building resilience is about developing the capacity to tolerate distress, to stay in and with a tough, challenging moment, to find our footing and our goodness even when we don’t have confirmation of achievement or pending success.”

 “Péi-yǎng rèn-xìng jiù-shì yào péi-yǎng rěn-shòu tòng kǔ de néng-lì, zài jiān-nán hé chōng-mǎn tiǎo-zhàn de shí-kè jiān-chí xià-qù, jí-shǐ zài méi-yǒu què-rèn chéng-jiù huò jí-jiāng qǔ-dé chéng-gōng de qíng-kuàng xià, yě néng zhǎo-dào zì-jǐ de lì-zú diǎn hé shàn-liáng.”

“培养韧性就是要培养忍受痛苦的能力，在艰难和充满挑战的时刻坚持下去，即使在没有确认成就或即将取得成功的情况下，也能找到自己的立足点和善良。” 

"Membina daya tahan adalah tentang membangunkan keupayaan untuk bertolak ansur dengan kesusahan, untuk kekal dalam dan dengan saat yang sukar dan mencabar, untuk mencari kedudukan dan kebaikan kita walaupun kita tidak mempunyai pengesahan pencapaian atau kejayaan yang belum selesai."

Français : « Développer la résilience, c’est développer la capacité à tolérer la détresse, à rester dans le coup et à faire face à un moment difficile, à trouver notre équilibre et notre bonté même lorsque nous n’avons pas la confirmation d’une réussite ou d’un succès imminent. »

“Now you have your job description: keep your child safe, emotionally and physically, using boundaries, validation, and empathy.”

“现在你有了你的工作描述：利用界限、认可和同理心，保证你孩子的情感和身体安全。” “Xiànzài nǐ yǒule nǐ de gōngzuò miáoshù: Lìyòng jièxiàn, rènkě hé tóng lǐ xīn, bǎozhèng nǐ háizi de qínggǎn hé shēntǐ ānquán.”

"Kini anda mempunyai huraian kerja anda: pastikan anak anda selamat, dari segi emosi dan fizikal, menggunakan sempadan, pengesahan dan empati."

Français : « Vous avez maintenant votre description de poste : assurer la sécurité de votre enfant, émotionnellement et physiquement, en utilisant des limites, une validation et de l'empathie. »

“underneath perfectionism is always an emotion regulation struggle. Underneath “I am the worst artist in the world!” is a child who could envision the picture they wanted to paint and is disappointed in their final product; underneath “I stink at math” is a child who wants to feel capable and instead feels confused; underneath “I let down my team” is a child who can’t access all the moments they played well and is mired in their missed layup. In each case, that disappointment—or the mismatch between what a child wanted to happen and what actually happened—manifests as perfectionism. And, because perfectionism is a sign of an emotion regulation struggle, logic won’t help—we can’t convince a child that her art is great or that math concepts are hard for everyone or that one missed shot doesn’t define an athlete.”

“完美主义的背后总是隐藏着情绪调节的挣扎。在“我是世界上最差劲的艺术家！”的背后是一个孩子，他可以想象自己想要画的画，但对最终的作品感到失望；在“我数学很差劲”的背后是一个孩子，他想要感觉自己有能力，但却感到困惑；在“我让球队失望了”的背后是一个孩子，他无法回忆起自己打得好的所有时刻，并陷入了上篮不中。在每一种情况下，那种失望——或者说孩子想要发生的事情和实际发生的事情之间的不匹配——都表现为完美主义。而且，因为完美主义是情绪调节挣扎的标志，逻辑也无济于事——我们无法让孩子相信她的艺术很棒，或者数学概念对每个人来说都很难，或者一次投篮不中并不能定义一个运动员。” “Wánměi zhǔyì de bèihòu zǒng shì yǐncángzhe qíngxù tiáojié de zhēngzhá. Zài “wǒ shì shìjiè shàng zuì chàjìng de yìshùjiā!” De bèihòu shì yīgè háizi, tā kěyǐ xiǎngxiàng zìjǐ xiǎng yào huà de huà, dàn duì zuìzhōng de zuòpǐn gǎndào shīwàng; zài “wǒ shùxué hěn chàjìng” de bèihòu shì yīgè háizi, tā xiǎng yào gǎnjué zìjǐ yǒu nénglì, dàn què gǎndào kùnhuò; zài “wǒ ràng qiú duì shīwàngle” de bèihòu shì yīgè háizi, tā wúfǎ huíyì qǐ zìjǐ dǎ dé hǎo de suǒyǒu shíkè, bìng xiànrùle shàng lán bù zhòng. Zài měi yī zhǒng qíngkuàng xià, nà zhǒng shīwàng——huòzhě shuō háizi xiǎng yào fāshēng de shìqíng hé shíjì fāshēng de shìqíng zhī jiān de bù pǐpèi——dōu biǎoxiàn wèi wánměi zhǔyì. Érqiě, yīnwèi wánměi zhǔyì shì qíngxù tiáojié zhēngzhá de biāozhì, luójí yě wújìyúshì——wǒmen wúfǎ ràng hái zǐ xiāngxìn tā de yìshù hěn bàng, huòzhě shùxué gàiniàn duì měi gèrén lái shuō dōu hěn nán, huòzhě yīcì tóulán bù zhòng bìng bùnéng dìngyì yīgè yùndòngyuán.”

"Di bawah perfeksionisme sentiasa perjuangan pengawalan emosi. Di bawah "Saya artis paling teruk di dunia!" adalah seorang kanak-kanak yang dapat membayangkan gambar yang mereka ingin lukis dan kecewa dengan produk akhir mereka; di bawah "Saya bau matematik" adalah kanak-kanak yang ingin berasa berkebolehan dan sebaliknya berasa keliru; di bawah "Saya mengecewakan pasukan saya" ialah kanak-kanak yang tidak dapat mengakses semua saat mereka bermain dengan baik dan terperangkap dalam layup yang terlepas. Dalam setiap kes, kekecewaan itu—atau ketidakpadanan antara apa yang kanak-kanak mahu berlaku dan apa yang sebenarnya berlaku—menunjukkan sebagai perfeksionisme. Dan, kerana kesempurnaan adalah tanda perjuangan mengawal emosi, logik tidak akan membantu - kita tidak dapat meyakinkan kanak-kanak bahawa seninya hebat atau konsep matematik sukar untuk semua orang atau satu pukulan yang terlepas tidak menentukan seorang atlet .” 

Français : « Derrière le perfectionnisme se cache toujours une lutte pour réguler ses émotions. Derrière « Je suis le pire artiste du monde ! » se cache un enfant qui pouvait imaginer le tableau qu’il voulait peindre et qui est déçu du résultat final ; derrière « Je suis nul en maths » se cache un enfant qui veut se sentir capable et qui se sent au contraire confus ; derrière « J’ai laissé tomber mon équipe » se cache un enfant qui ne peut pas se souvenir de tous les moments où il a bien joué et qui est embourbé dans son tir raté. Dans chaque cas, cette déception – ou le décalage entre ce qu’un enfant voulait qu’il se passe et ce qui s’est réellement passé – se manifeste sous forme de perfectionnisme. Et, comme le perfectionnisme est le signe d’une lutte pour réguler ses émotions, la logique ne nous aidera pas – nous ne pouvons pas convaincre un enfant que son art est formidable ou que les concepts mathématiques sont difficiles pour tout le monde ou qu’un tir raté ne définit pas un athlète. »

“if we don’t build a sturdy foundation with our kids—one based in trust, understanding, and curiosity—then we have nothing keeping them attached to us. I think about the term “connection capital” a lot. It refers to the reserve of positive feelings we hopefully build up with our children, which we can pull from in times of struggle or when the relationship between us gets strained. If we don’t build this up during our children’s earlier years, well, we have nothing to draw on when our kids are adolescents and young adults”

“如果我们不与孩子建立牢固的基础——建立在信任、理解和好奇心之上——那么我们就没有任何东西可以让他们与我们保持联系。我经常想到“联系资本”这个词。它指的是我们希望与孩子建立的积极情感储备，我们可以在遇到困难或我们之间的关系变得紧张时从中汲取这种情感。如果我们在孩子早年没有建立这种情感，那么当我们的孩子成为青少年和青年时，我们就没有什么可以依靠的了” “Rúguǒ wǒmen bù yǔ háizi jiànlì láogù de jīchǔ——jiànlì zài xìnrèn, lǐjiě hé hàoqí xīn zhī shàng——nàme wǒmen jiù méiyǒu rènhé dōngxī kěyǐ ràng tāmen yǔ wǒmen bǎochí liánxì. Wǒ jīngcháng xiǎngdào “liánxì zīběn” zhège cí. Tā zhǐ de shì wǒmen xīwàng yǔ háizi jiànlì de jījí qínggǎn chúbèi, wǒmen kěyǐ zài yù dào kùnnán huò wǒmen zhī jiān de guānxì biàn dé jǐnzhāng shí cóngzhōng jíqǔ zhè zhǒng qínggǎn. Rúguǒ wǒmen zài háizi zǎonián méiyǒu jiànlì zhè zhǒng qínggǎn, nàme dāng wǒmen de hái zǐ chéngwéi qīngshàonián hé qīngnián shí, wǒmen jiù méiyǒu shé me kěyǐ yīkào dele”

"Jika kita tidak membina asas yang kukuh dengan anak-anak kita—yang berasaskan kepercayaan, pemahaman dan rasa ingin tahu—maka kita tidak mempunyai apa-apa yang membuat mereka melekat pada kita. Saya banyak berfikir tentang istilah "modal sambungan". Ia merujuk kepada simpanan perasaan positif yang diharapkan dapat kita bina bersama anak-anak kita, yang boleh kita tarik dari masa perjuangan atau apabila hubungan antara kita menjadi renggang. Jika kita tidak membina perkara ini pada tahun-tahun awal anak-anak kita, kita tidak ada apa-apa yang perlu diambil ketika anak-anak kita sudah remaja dan dewasa muda”

Français : « Si nous ne construisons pas de solides fondations avec nos enfants, basées sur la confiance, la compréhension et la curiosité, nous n’aurons rien pour les fidéliser. Je pense souvent au terme « capital relationnel ». Il fait référence à la réserve de sentiments positifs que nous espérons accumuler avec nos enfants, dans laquelle nous pouvons puiser dans les moments difficiles ou lorsque la relation entre nous devient tendue. Si nous ne construisons pas cela pendant les premières années de vie de nos enfants, nous n’aurons rien sur quoi nous appuyer quand ils seront adolescents et jeunes adultes. »

“Multiplicity is what allows two people to get along and feel close—they each know that their experience will be accepted as true and explored as important, even if those experiences are different. Building strong connections relies on the assumption that no one is right in the absolute, because understanding, not convincing, is what makes people feel secure in a relationship.”

“多样性使两个人能够相处融洽、感觉亲近——他们都知道，即​​使彼此的经历不同，他们的经历也会被视为真实，并被视为重要。建立牢固的联系依赖于这样的假设：没有人是绝对正确的，因为理解，而不是说服，才是让人们在关系中感到安全的原因。” “Duōyàng xìng shǐ liǎng gèrén nénggòu xiāngchǔ róngqià, gǎnjué qīnjìn——tāmen dōu zhīdào, jí​​shǐ bǐcǐ de jīnglì bùtóng, tāmen de jīnglì yě huì bèi shì wéi zhēnshí, bìng bèi shì wéi zhòngyào. Jiànlì láogù de liánxì yīlài yú zhèyàng de jiǎshè: Méiyǒu rén shì juéduì zhèngquè de, yīnwèi lǐjiě, ér bùshì shuōfú, cái shì ràng rénmen zài guānxì zhōng gǎndào ānquán de yuányīn.”

“Kepelbagaian ialah perkara yang membolehkan dua orang untuk bergaul dan berasa rapat—mereka masing-masing tahu bahawa pengalaman mereka akan diterima sebagai benar dan diterokai sebagai penting, walaupun pengalaman itu berbeza. Membina hubungan yang kukuh bergantung pada andaian bahawa tiada siapa yang betul secara mutlak, kerana pemahaman, tidak meyakinkan, adalah apa yang membuatkan orang berasa selamat dalam perhubungan."

Français : « La multiplicité est ce qui permet à deux personnes de s’entendre et de se sentir proches. Chacune d’elles sait que son expérience sera acceptée comme vraie et explorée comme importante, même si ces expériences sont différentes. Construire des liens solides repose sur l’hypothèse que personne n’a raison dans l’absolu, car c’est la compréhension, et non la conviction, qui donne aux gens le sentiment d’être en sécurité dans une relation. »

“A child’s job in a family system is to explore and learn, through experiencing and expressing their emotions and wants.”

“孩子在家庭中的职责是通过体验和表达自己的情感和需求来探索和学习。” “Hái-zi zài jiā-tíng zhōng de zhí-zé shì tōng-guò tǐ-yàn hé biǎo-dá zìjǐ de qíng-gǎn hé xū-qiú lái tàn-suǒ hé xué-xí.”

"Tugas kanak-kanak dalam sistem keluarga ialah meneroka dan belajar, melalui mengalami dan meluahkan emosi dan kehendak mereka."

Français : « Le rôle d’un enfant dans un système familial est d’explorer et d’apprendre, en expérimentant et en exprimant ses émotions et ses désirs. »

“Self-blame is another common coping mechanism for kids whose parents don’t attempt reconnection after tough moments.”

“对于那些父母在困难时刻不再尝试与他们重建关系的孩子来说，自责是另一种常见的应对机制。” “Duìyú nàxiē fùmǔ zài kùnnán shíkè bù zài chángshì yǔ tāmen chóngjiàn guānxì de háizi lái shuō, zì zé shì lìng yī zhǒng chángjiàn de yìngduì jīzhì.”

"Menyalahkan diri sendiri adalah satu lagi mekanisme mengatasi yang biasa untuk kanak-kanak yang ibu bapanya tidak cuba menyambung semula selepas detik-detik sukar."

Français : « Le sentiment de culpabilité est un autre mécanisme d’adaptation courant chez les enfants dont les parents ne tentent pas de renouer le contact après des moments difficiles. »

“We Don’t Do Fair, We Do Individual Needs” I see so many families set a goal of being “fair” as a method of attempting to decrease conflict, but in fact, making things fair is one of the biggest propellants of conflict. The more we work for fairness, the more we create opportunities for competition. When we make things fair, we increase a child’s hypervigilance; we essentially say, “Continue to watch your sibling like a hawk. Make sure you keep track of everything your sibling has, because that’s how you can figure out what you need in this family.” And there’s a longer-term reason why we don’t want to aim for “fairness” in our families: we want to help our kids orient inward to figure out their needs, not orient outward. When my kids are adults, I don’t want them to think, “What do my friends have? What are their jobs, their homes, their cars? I need what they have.” Talk about a life of anxiety and emptiness. It leads to a life with no interiority—no sense of who you are on the inside, only a sense of how you stack up to other people on the outside.”

“我们不追求公平，我们追求个人需求” 我看到很多家庭设定了“公平”的目标，以此作为减少冲突的方法，但事实上，让事情变得公平是冲突的最大推动因素之一。我们越努力实现公平，就越能创造竞争的机会。当我们让事情变得公平时，我们会增加孩子的过度警惕；我们本质上是在说，“继续像鹰一样监视你的兄弟姐妹。确保你跟踪你的兄弟姐妹拥有的一切，因为这样你才能弄清楚你在这个家庭中需要什么。” 我们不想在家庭中追求“公平”还​​有一个长期的原因：我们希望帮助我们的孩子向内定位，找出他们的需求，而不是向外定位。当我的孩子成年时，我不希望他们想，“我的朋友有什么？他们的工作、他们的房子、他们的车是什么？我需要他们拥有的东西。” 谈论焦虑和空虚的生活。 这会导致一种没有内在性的生活——你不知道你的内心是怎样的，只知道你与外面的其他人相比如何。” “Wǒmen bù zhuīqiú gōngpíng, wǒmen zhuīqiú gèrén xūqiú” wǒ kàn dào hěnduō jiātíng shè dìngle “gōngpíng” de mùbiāo, yǐ cǐ zuòwéi jiǎnshǎo chōngtú de fāngfǎ, dàn shìshí shàng, ràng shìqíng biàn dé gōngpíng shì chōngtú de zuìdà tuīdòng yīnsù zhī yī. Wǒmen yuè nǔlì shíxiàn gōngpíng, jiù yuè néng chuàngzào jìngzhēng de jīhuì. Dāng wǒmen ràng shìqíng biàn dé gōngpíng shí, wǒmen huì zēngjiā háizi de guòdù jǐngtì; wǒmen běnzhí shàng shì zài shuō,“jìxù xiàng yīng yīyàng jiānshì nǐ de xiōngdì jiěmèi. Quèbǎo nǐ gēnzōng nǐ de xiōngdì jiěmèi yǒngyǒu de yīqiè, yīnwèi zhèyàng nǐ cáinéng nòng qīngchǔ nǐ zài zhège jiātíng zhōng xūyào shénme.” Wǒmen bùxiǎng zài jiātíng zhōng zhuīqiú “gōngpíng” hái​​yǒu yīgè chángqí de yuányīn: Wǒmen xīwàng bāngzhù wǒmen de háizi xiàng nèi dìngwèi, zhǎo chū tāmen de xūqiú, ér bùshì xiàng wài dìngwèi. Dāng wǒ de hái zǐ chéngnián shí, wǒ bù xīwàng tāmen xiǎng,“wǒ de péngyǒu yǒu shé me? Tāmen de gōngzuò, tāmen de fángzi, tāmen de chē shì shénme? Wǒ xūyào tāmen yǒngyǒu de dōngxī.” Tánlùn jiāolǜ hé kōngxū de shēnghuó. Zhè huì dǎozhì yī zhǒng méiyǒu nèizài xìng de shēnghuó——nǐ bù zhīdào nǐ de nèixīn shì zěnyàng de, zhǐ zhīdào nǐ yǔ wàimiàn de qítā rén xiāng bǐ rúhé.”

“Kami Tidak Berlaku Adil, Kami Melakukan Keperluan Individu” Saya melihat begitu banyak keluarga menetapkan matlamat untuk menjadi “adil” sebagai kaedah cuba mengurangkan konflik, tetapi sebenarnya, menjadikan perkara adil adalah salah satu pendorong terbesar konflik . Lebih banyak kita bekerja untuk keadilan, lebih banyak kita mencipta peluang untuk persaingan. Apabila kita membuat perkara yang adil, kita meningkatkan kewaspadaan kanak-kanak; kami pada asasnya berkata, "Teruskan perhatikan adik anda seperti elang. Pastikan anda menjejaki semua yang adik-beradik anda miliki, kerana itulah cara anda boleh mengetahui apa yang anda perlukan dalam keluarga ini." Dan terdapat sebab jangka panjang mengapa kami tidak mahu menyasarkan "keadilan" dalam keluarga kami: kami ingin membantu anak-anak kami berorientasikan ke dalam untuk memikirkan keperluan mereka, bukan berorientasikan ke luar. Apabila anak-anak saya dewasa, saya tidak mahu mereka berfikir, "Apa yang kawan saya ada? Apakah pekerjaan mereka, rumah mereka, kereta mereka? Saya perlukan apa yang mereka ada.” Bercakap tentang kehidupan yang penuh kebimbangan dan kekosongan. Ia membawa kepada kehidupan tanpa dalaman—tiada rasa siapa diri anda di dalam, hanya rasa bagaimana anda menyatukan orang lain di luar."

Français : « Nous ne sommes pas justes, nous nous occupons des besoins individuels » Je vois tellement de familles se fixer comme objectif d’être « justes » pour tenter de réduire les conflits, mais en fait, rendre les choses justes est l’un des plus grands moteurs des conflits. Plus nous travaillons pour l’équité, plus nous créons des opportunités de compétition. Lorsque nous rendons les choses justes, nous augmentons l’hypervigilance d’un enfant ; nous disons essentiellement : « Continuez à surveiller votre frère ou votre sœur comme un faucon. Assurez-vous de garder une trace de tout ce que votre frère ou votre sœur a, car c’est ainsi que vous pourrez déterminer ce dont vous avez besoin dans cette famille. » Et il y a une raison à plus long terme pour laquelle nous ne voulons pas viser l’« équité » dans nos familles : nous voulons aider nos enfants à s’orienter vers l’intérieur pour comprendre leurs besoins, et non vers l’extérieur. Quand mes enfants seront adultes, je ne veux pas qu’ils pensent : « Qu’est-ce que mes amis ont ? Quels sont leurs emplois, leurs maisons, leurs voitures ? J’ai besoin de ce qu’ils ont. » Parlons d’une vie d’anxiété et de vide. Cela mène à une vie sans intériorité, sans aucune idée de qui vous êtes à l’intérieur, seulement une idée de la façon dont vous vous situez par rapport aux autres personnes à l’extérieur.

“Here’s something I start saying to my kids early on: “Did you know that learning is hard? I mean it! Every single time any of us learns something—me, you, everyone—it feels frustrating!” If my child seems to be taking in what I’m saying, I’ll continue: “And also, listen to this, because this is weird . . . Frustration, that feeling of ‘Ugh, I can’t do it’ or ‘Ugh, I want to just be done already!’ . . . that’s a feeling that tries to trick our brain into telling us we’re doing something wrong, but actually, this feeling is a sign that we’re learning and doing something right! It’s such a tricky thing. Let’s be on the lookout for that feeling so we can remind ourselves we are learning and that learning is supposed to feel this way.”

“我很早就开始跟我的孩子说：“你知道学习很难吗？我是认真的！每当我们任何人学到一些东西时——我、你、每个人——都会感到沮丧！”如果我的孩子似乎明白我的话，我会继续说：“还有，听着，因为这很奇怪……沮丧，那种‘呃，我做不到’或‘呃，我只想快点完成！’的感觉……这种感觉试图欺骗我们的大脑，告诉我们我们做错了什么，但实际上，这种感觉是我们正在学习和做正确事情的标志！这是一件非常棘手的事情。让我们留意这种感觉，这样我们就可以提醒自己我们在学习，学习应该有这种感觉。” “Wǒ hěn zǎo jiù kāishǐ gēn wǒ de háizi shuō:“Nǐ zhīdào xuéxí hěn nán ma? Wǒ shì rènzhēn de! Měi dāng wǒmen rènhé rén xué dào yīxiē dōngxī shí——wǒ, nǐ, měi gèrén——dūhuì gǎndào jǔsàng!” Rúguǒ wǒ de háizi sìhū míngbái wǒ dehuà, wǒ huì jìxù shuō:“Hái yǒu, tīngzhe, yīnwèi zhè hěn qíguài……jǔsàng, nà zhǒng ‘è, wǒ zuò bù dào’ huò ‘è, wǒ zhǐ xiǎng kuài diǎn wánchéng!’ De gǎnjué……zhè zhǒng gǎnjué shìtú qīpiàn wǒmen de dànǎo, gàosù wǒmen wǒmen zuò cuòle shénme, dàn shíjì shang, zhè zhǒng gǎnjué shì wǒmen zhèngzài xuéxí hé zuò zhèngquè shìqíng de biāozhì! Zhè shì yī jiàn fēicháng jíshǒu de shìqíng. Ràng wǒmen liúyì zhè zhǒng gǎnjué, zhèyàng wǒmen jiù kěyǐ tíxǐng zìjǐ wǒmen zài xuéxí, xuéxí yīnggāi yǒu zhè zhǒng gǎnjué.”

“Ini sesuatu yang saya mula katakan kepada anak-anak saya sejak awal: “Adakah anda tahu bahawa belajar itu sukar? saya maksudkannya! Setiap kali mana-mana daripada kita belajar sesuatu—saya, awak, semua orang—ia berasa mengecewakan!” Jika anak saya nampaknya menerima apa yang saya katakan, saya akan teruskan: “Dan juga, dengar ini, kerana ini pelik . . . Kekecewaan, perasaan 'Ugh, saya tidak boleh melakukannya' atau 'Ugh, saya mahu selesai sudah!' . . . itulah perasaan yang cuba menipu otak kita untuk memberitahu kita melakukan sesuatu yang salah, tetapi sebenarnya, perasaan ini adalah petanda bahawa kita sedang belajar dan melakukan sesuatu dengan betul! Ia adalah satu perkara yang rumit. Mari kita perhatikan perasaan itu supaya kita dapat mengingatkan diri kita bahawa kita sedang belajar dan pembelajaran sepatutnya berasa seperti ini."

Français : « Voici ce que je commence à dire à mes enfants dès leur plus jeune âge : « Saviez-vous qu’apprendre est difficile ? Je le pense vraiment ! Chaque fois que l’un d’entre nous apprend quelque chose – moi, vous, tout le monde – c’est frustrant ! » Si mon enfant semble comprendre ce que je dis, je continue : « Et aussi, écoutez ceci, parce que c’est bizarre… La frustration, ce sentiment de “Beurk, je n’y arrive pas” ou “Beurk, je veux juste en avoir fini !”… c’est un sentiment qui essaie de tromper notre cerveau en nous disant que nous faisons quelque chose de mal, mais en fait, ce sentiment est un signe que nous apprenons et que nous faisons quelque chose de bien ! C’est une chose si délicate. Soyons à l’affût de ce sentiment afin de nous rappeler que nous apprenons et que l’apprentissage est censé se faire de cette façon. »

“Parents are often told to “name the feeling” when our children are upset (“You are so mad!” or “You’re feeling sad, I know”). This can be useful when we are trying to connect with our kids in “regular” moments, but in moments of big tantrums, I find that validating the magnitude of the feeling is much more effective.”

“当孩子不开心时，父母经常被告知要“说出感受”（“你太生气了！”或“我知道你很难过”）。当我们试图在“正常”时刻与孩子沟通时，这可能很有用，但在孩子发脾气的时候，我发现确认感受的程度更为有效。” “Dāng háizi bù kāixīn shí, fùmǔ jīngcháng bèi gàozhī yào “shuō chū gǎnshòu”(“nǐ tài shēngqìle!” Huò “wǒ zhīdào nǐ hěn nánguò”). Dāng wǒmen shìtú zài “zhèngcháng” shíkè yǔ háizi gōutōng shí, zhè kěnéng hěn yǒuyòng, dàn zài hái zǐ fā píqì de shíhòu, wǒ fāxiàn quèrèn gǎnshòu de chéngdù gèng wèi yǒuxiào.”

"Ibu bapa sering diberitahu untuk "menamakan perasaan" apabila anak-anak kita kecewa ("Anda sangat gila!" atau "Anda berasa sedih, saya tahu"). Ini boleh berguna apabila kita cuba berhubung dengan anak-anak kita dalam saat-saat "biasa", tetapi dalam saat-saat tantrum yang besar, saya mendapati bahawa mengesahkan magnitud perasaan itu adalah lebih berkesan."

Français : « On dit souvent aux parents de « nommer le sentiment » lorsque nos enfants sont contrariés (« Tu es tellement en colère ! » ou « Tu es triste, je sais »). Cela peut être utile lorsque nous essayons de communiquer avec nos enfants dans des moments « normaux », mais dans les moments de grosses crises de colère, je trouve qu’il est beaucoup plus efficace de valider l’ampleur du sentiment. »

“Now, a quick praise caveat: commenting on what’s happening inside a child, or a child’s process and not product, orients a child to gaze back in instead of out. Comments like, “You’re working so hard on that project,” or “I notice you’re using different colors in this drawing, tell me about this,” or “How’d you think to make that?”—these support the development of confidence, because instead of teaching your child to crave positive words from others, we teach them to notice what they’re doing and learn more about themself.”

“现在，我要提醒大家一个表扬警告：评论孩子内心发生的事情，或者孩子的过程而不是产品，会让孩子回头看而不是向外看。诸如“你在这个项目上工作得非常努力”，或“我注意到你在这幅画中使用了不同的颜色，告诉我这件事”，或“你是怎么想到做这个的？”之类的评论——这些评论有助于培养自信心，因为我们不是教你的孩子渴望别人的积极话语，而是教他们注意自己在做什么，更多地了解自己。” 

“Xiànzài, wǒ yào tíxǐng dàjiā yì gè biǎoyáng jǐnggào: Pínglùn háizi nèixīn fāshēng de shìqíng, huòzhě háizi de guòchéng ér bùshì chǎnpǐn, huì ràng hái zǐ huítóu kàn ér bùshì xiàng wài kàn. Zhūrú “nǐ zài zhège xiàngmù shàng gōngzuò dé fēicháng nǔlì”, huò “wǒ zhùyì dào nǐ zài zhè fú huà zhōng shǐ yòng liǎo bùtóng de yánsè, gàosù wǒ zhè jiàn shì”, huò “nǐ shì zěnme xiǎngdào zuò zhège de?” Zhī lèi de pínglùn——zhèxiē pínglùn yǒu zhù yú péiyǎng zìxìn xīn, yīnwèi wǒmen bùshì jiào nǐ de háizi kěwàng biérén de jījí huàyǔ, ér shì jiào tāmen zhùyì zìjǐ zài zuò shénme, gèng duō de liǎojiě zìjǐ.”

“Sekarang, kaveat pujian pantas: mengulas tentang apa yang berlaku dalam diri kanak-kanak, atau proses kanak-kanak dan bukan produk, mengarahkan kanak-kanak untuk melihat kembali ke dalam dan bukannya keluar. Komen seperti, "Anda bekerja keras untuk projek itu," atau "Saya perasan anda menggunakan warna yang berbeza dalam lukisan ini, beritahu saya tentang perkara ini," atau "Bagaimana pendapat anda untuk membuatnya?"—sokongan ini pembangunan keyakinan, kerana bukannya mengajar anak anda untuk mendambakan kata-kata positif daripada orang lain, kami mengajar mereka untuk melihat apa yang mereka lakukan dan mempelajari lebih lanjut tentang diri mereka sendiri.”

Français : « Maintenant, un petit mot d’encouragement : commenter ce qui se passe à l’intérieur d’un enfant, ou son processus et non son produit, l’incite à regarder vers l’intérieur plutôt que vers l’extérieur. Des commentaires comme « Tu travailles tellement dur sur ce projet », ou « J’ai remarqué que tu utilisais des couleurs différentes dans ce dessin, parle-moi de ça », ou « Comment as-tu pensé faire ça ? » – ces commentaires favorisent le développement de la confiance en soi, car au lieu d’apprendre à votre enfant à rechercher des mots positifs de la part des autres, nous lui apprenons à remarquer ce qu’il fait et à en apprendre davantage sur lui-même. »

“Imagine your child has an emotional bank account. The currency in this bank account is connection, and their behavior at any moment reflects the status of their account, how full or depleted it is. I mentioned earlier the idea of this “connection capital”—when we really connect with a child, see their experience, allow for their feelings, and make an effort to understand what’s going on for them, we build our capital. Having a healthy amount of connection capital leads kids to feel confident, capable, safe, and worthy. And these positive feelings on the inside lead to “good” behavior on the outside—behavior like cooperation, flexibility, and regulation. So in order to create positive change, we have to first build connection, which will lead kids to feel better, which will then lead them to behave better. But note, behavior comes last. We cannot start there. We must start with connection.”

“想象一下，你的孩子有一个情感银行账户。这个银行账户里的货币就是联系，他们随时的行为都反映了账户的状态，账户是满的还是空的。我之前提到过这个“联系资本”的概念——当我们真正与孩子建立联系，了解他们的经历，理解他们的感受，努力了解他们的情况时，我们就建立了自己的资本。拥有健康的联系资本会让孩子感到自信、有能力、安全和有价值。而这些内心的积极感受会导致外在的“良好”行为——比如合作、灵活和规范的行为。所以为了创造积极的变化，我们必须首先建立联系，这会让孩子们感觉更好，然后让他们表现得更好。但请注意，行为是最后才考虑的。我们不能从那里开始。我们必须从联系开始。” 

“Xiǎngxiàng yīxià, nǐ de háizi yǒu yīgè qínggǎn yínháng zhànghù. Zhège yínháng zhànghù lǐ de huòbì jiùshì liánxì, tāmen suíshí de xíngwéi dōu fǎn yìng liǎo zhànghù de zhuàngtài, zhànghù shì mǎn de háishì kōng de. Wǒ zhīqián tí dàoguò zhège “liánxì zīběn” de gàiniàn——dāng wǒmen zhēnzhèng yǔ háizi jiànlì liánxì, liǎojiě tāmen de jīnglì, lǐjiě tāmen de gǎnshòu, nǔlì liǎojiě tāmen de qíngkuàng shí, wǒmen jiù jiànlìle zìjǐ de zīběn. Yǒngyǒu jiànkāng de liánxì zīběn kuài ràng háizi gǎndào zìxìn, yǒu nénglì, ānquán hé yǒu jiàzhí. Ér zhèxiē nèixīn de jījí gǎnshòu huì dǎozhì wài zài de “liánghǎo” xíngwéi——bǐrú hézuò, línghuó hé guīfàn de xíngwéi. Suǒyǐ wéi le chuàngzào jījí de biànhuà, wǒmen bìxū shǒuxiān jiànlì liánxì, zhè huì ràng háizimen gǎnjué gèng hǎo, ránhòu ràng tāmen biǎoxiàn dé gèng hǎo. Dàn qǐng zhùyì, xíngwéi shì zuìhòu cái kǎolǜ de. Wǒmen bùnéng cóng nàlǐ kāishǐ. Wǒmen bìxū cóng liánxì kāishǐ.”

“Bayangkan anak anda mempunyai akaun bank emosi. Mata wang dalam akaun bank ini adalah sambungan, dan tingkah laku mereka pada bila-bila masa menggambarkan status akaun mereka, betapa penuh atau habisnya akaun itu. Saya telah menyebut sebelum ini idea "modal sambungan" ini—apabila kita benar-benar berhubung dengan kanak-kanak, melihat pengalaman mereka, membenarkan perasaan mereka dan berusaha untuk memahami perkara yang berlaku untuk mereka, kita membina modal kita. Mempunyai jumlah modal sambungan yang sihat membawa kanak-kanak berasa yakin, berkebolehan, selamat dan layak. Dan perasaan positif di dalam ini membawa kepada tingkah laku "baik" di luar—tingkah laku seperti kerjasama, fleksibiliti dan peraturan. Jadi untuk mencipta perubahan positif, kita perlu membina hubungan dahulu, yang akan membawa kanak-kanak berasa lebih baik, yang kemudiannya akan membawa mereka berkelakuan lebih baik. Tetapi ambil perhatian, tingkah laku datang terakhir. Kita tidak boleh bermula di sana. Kita mesti bermula dengan sambungan.”

Français : « Imaginez que votre enfant possède un compte bancaire émotionnel. La monnaie de ce compte bancaire est la connexion, et son comportement à tout moment reflète l’état de son compte, son niveau de remplissage ou d’épuisement. J’ai évoqué plus tôt l’idée de ce « capital de connexion » : lorsque nous nous connectons vraiment à un enfant, que nous voyons son expérience, que nous acceptons ses sentiments et que nous faisons un effort pour comprendre ce qui se passe pour lui, nous construisons notre capital. Avoir un capital de connexion sain permet aux enfants de se sentir confiants, capables, en sécurité et dignes. Et ces sentiments positifs à l’intérieur conduisent à un « bon » comportement à l’extérieur, comme la coopération, la flexibilité et la régulation. Donc, pour créer un changement positif, nous devons d’abord établir une connexion, qui amènera les enfants à se sentir mieux, ce qui les amènera ensuite à mieux se comporter. Mais attention, le comportement vient en dernier. Nous ne pouvons pas commencer par là. Nous devons commencer par la connexion. »

“Understanding that we’re all good inside is what allows you to distinguish a person (your child) from a behavior (rudeness, hitting, saying, “I hate you”). Differentiating who someone is from what they do is key to creating interventions that preserve your relationship while also leading to impactful change.”

“了解我们内心都是善良的，这能让你区分一个人（你的孩子）和一种行为（粗鲁、打人、说“我恨你”）。区分一个人的本质和他们所做的事情是创造干预措施的关键，这些干预措施可以维护你们的关系，同时也能带来有影响力的改变。”

“Liǎojiě wǒmen nèixīn dōu shì shànliáng de, zhè néng ràng nǐ qūfēn yīgè rén (nǐ de háizi) hé yī zhǒng xíngwéi (cūlǔ, dǎ rén, shuō “wǒ hèn nǐ”). Qūfēn yīgè rén de běnzhí hé tāmen suǒ zuò de shìqíng shì chuàngzào gānyù cuòshī de guānjiàn, zhèxiē gānyù cuòshī kěyǐ wéihù nǐmen de guānxì, tóngshí yě néng dài lái yǒu yǐngxiǎng lì de gǎibiàn.”

"Memahami bahawa kita semua baik dari segi dalaman adalah yang membolehkan anda membezakan seseorang (anak anda) daripada tingkah laku (kekasaran, memukul, berkata, "Saya benci awak"). Membezakan siapa seseorang daripada apa yang mereka lakukan adalah kunci untuk mencipta campur tangan yang memelihara hubungan anda sambil turut membawa kepada perubahan yang memberi kesan."

Français : « Comprendre que nous sommes tous bons à l’intérieur est ce qui vous permet de distinguer une personne (votre enfant) d’un comportement (impolitesse, coups, dire « je te déteste »). Faire la différence entre qui est quelqu’un et ce qu’il fait est essentiel pour créer des interventions qui préservent votre relation tout en conduisant à un changement significatif. »

“Psychiatrist Ronald Fairbairn may have said it best when he wrote, regarding children and child development, “It is better to be a sinner in a world ruled by God than to live in a world ruled by the Devil.” ( more details here ) 

“精神病学家罗纳德·费尔贝恩在谈到儿童和儿童发展时可能说得最好，”在一个由上帝统治的世界里做一个罪人，比在一个由魔鬼统治的世界里生活要好。”（更多详情请点击此处）“Jīngshénbìng xué jiā luō nà dé·fèi ěr bèi ēn zài tán dào értóng hé értóng fāzhǎn shí kěnéng shuō dé zuì hǎo,” zài yīgè yóu shàngdì tǒngzhì de shìjiè lǐ zuò yīgè zuìrén, bǐ zài yīgè yóu móguǐ tǒngzhì de shìjiè lǐ shēnghuó yàohǎo.”(Gèng duō xiángqíng qǐng diǎnjī cǐ chù)

"Pakar psikiatri Ronald Fairbairn mungkin mengatakan yang terbaik apabila dia menulis, mengenai kanak-kanak dan perkembangan kanak-kanak, "Lebih baik menjadi pendosa di dunia yang diperintah oleh Tuhan daripada hidup di dunia yang diperintah oleh Iblis." (butiran lanjut di sini)

Français : « Le psychiatre Ronald Fairbairn a peut-être mieux exprimé la situation lorsqu’il a écrit, à propos des enfants et de leur développement : « Il vaut mieux être pécheur dans un monde gouverné par Dieu que de vivre dans un monde gouverné par le Diable. » (plus de détails ici)

“Helping our kids through tantrums relies on our ability to see through the event that set off the “meltdown” and recognize the real, painful feelings underneath. Learning to recognize a tantrum for what it is on the inside rather than reacting to what is happening on the outside is a vital parenting skill.”

“帮助孩子克服发脾气取决于我们能否看透引发“崩溃”的事件，并认识到其背后真实而痛苦的感受。学会识别孩子发脾气的内在原因，而不是对外部发生的事情做出反应，这是一项至关重要的育儿技能。”

“Bāngzhù háizi kèfú fā píqì qǔjué yú wǒmen néng fǒu kàntòu yǐnfā “bēngkuì” de shìjiàn, bìng rènshí dào qí bèihòu zhēnshí ér tòngkǔ de gǎnshòu. Xuéhuì shìbié hái zǐ fā píqì de nèizài yuányīn, ér bùshì duì wàibù fāshēng de shìqíng zuò chū fǎnyìng, zhè shì yī xiàng zhì guān zhòngyào de yù'ér jìnéng.”

"Membantu anak-anak kita melalui kemarahan bergantung pada keupayaan kita untuk melihat melalui peristiwa yang mencetuskan" krisis " dan mengenali perasaan sebenar yang menyakitkan di bawahnya. Belajar untuk mengenali perasaan tantrum untuk apa yang ada di dalam dan bukannya bertindak balas terhadap apa yang berlaku di luar adalah kemahiran keibubapaan yang penting."

Français : « Pour aider nos enfants à surmonter leurs crises de colère, il faut savoir voir au-delà de l’événement qui a déclenché la crise et reconnaître les sentiments réels et douloureux qui se cachent derrière. Apprendre à reconnaître une crise de colère pour ce qu’elle est à l’intérieur plutôt que de réagir à ce qui se passe à l’extérieur est une compétence parentale essentielle. »

“For perfectionists, behavior is an indicator of identity because they’re unable to separate the two; this is true when perfectionists feel good about themselves and when they feel bad about themselves. For example, reading a page of a book perfectly (behavior) means “I am smart” (identity), while mispronouncing a word (behavior) means “I am stupid” (identity); trying to tie your shoe and succeeding the first time (behavior) means “I am great” (identity) while messing up the loops (behavior) means “I am awful” (identity). To help kids with perfectionistic tendencies, then, we want to show them how to separate what they are doing from who they are. This is what gives kids the freedom to feel good in the gray—to feel capable inside after their first attempt at tying shoes doesn’t work or when they’re struggling to read. Perfectionism steals a child’s (and adult’s) ability to feel good in the process of learning because it dictates that goodness only comes from successful outcomes. We need to show perfectionist kids how they can find their good-enough-ness and their worth outside success.”

“对于完美主义者来说，行为是身份的指标，因为他们无法将两者区分开来；完美主义者自我感觉良好和自我感觉糟糕时都是如此。例如，完美地阅读一页书（行为）意味着“我很聪明”（身份），而发音错误（行为）意味着“我很笨”（身份）；试着系鞋带，第一次就成功了（行为）意味着“我很棒”（身份），而把鞋带系乱了（行为）意味着“我很糟糕”（身份）。为了帮助有完美主义倾向的孩子，我们要向他们展示如何将他们正在做的事情和他们是谁区分开来。这就是让孩子们在灰色地带感觉良好的自由——在他们第一次系鞋带不成功或阅读困难时，让他们内心感到有能力。 完美主义剥夺了孩子（和成年人）在学习过程中感觉良好的能力，因为它认为只有成功的结果才能带来良好表现。我们需要向完美主义的孩子展示如何在成功之外找到自己的足够好和价值。”

“Duìyú wánměi zhǔyì zhě lái shuō, xíngwéi shì shēnfèn de zhǐbiāo, yīnwèi tāmen wúfǎ jiāng liǎng zhě qūfēn kāi lái; wánměi zhǔyì zhě zìwǒ gǎnjué liánghǎo hé zìwǒ gǎnjué zāogāo shí dōu shì rúcǐ. Lìrú, wánměi dì yuèdú yī yè shū (xíngwéi) yìwèizhe “wǒ hěn cōngmíng”(shēnfèn), ér fāyīn cuòwù (xíngwéi) yìwèizhe “wǒ hěn bèn”(shēnfèn); shìzhe xì xié dài, dì yī cì jiù chénggōngle (xíngwéi) yìwèizhe “wǒ hěn bàng”(shēnfèn), ér bǎ xié dài xì luànle (xíngwéi) yìwèizhe “wǒ hěn zāogāo”(shēnfèn). Wèile bāngzhù yǒu wánměi zhǔyì qīngxiàng de háizi, wǒmen yào xiàng tāmen zhǎnshì rúhé jiāng tāmen zhèngzài zuò de shìqíng hé tāmen shì shéi qūfēn kāi lái. Zhè jiùshì ràng háizimen zài huīsè dìdài gǎnjué liánghǎo de zìyóu——zài tāmen dì yī cì xì xié dài bù chénggōng huò yuèdú kùnnán shí, ràng tāmen nèixīn gǎndào yǒu nénglì. Wánměi zhǔyì bōduóle háizi (hé chéngnián rén) zài xuéxí guòchéng zhōng gǎnjué liánghǎo de nénglì, yīnwèi tā rènwéi zhǐyǒu chénggōng de jiéguǒ cáinéng dài lái liáng hào biǎoxiàn. Wǒmen xūyào xiàng wánměi zhǔyì de hái zǐ zhǎnshì rúhé zài chénggōng zhī wài zhǎodào zìjǐ de zúgòu hǎo hé jiàzhí.”

“Bagi golongan perfeksionis, tingkah laku adalah penunjuk identiti kerana mereka tidak dapat memisahkan keduanya; ini benar apabila perfeksionis berasa baik tentang diri mereka dan apabila mereka berasa buruk tentang diri mereka sendiri. Sebagai contoh, membaca halaman buku dengan sempurna (tingkah laku) bermaksud "Saya pintar" (identiti), manakala salah menyebut perkataan (tingkah laku) bermaksud "Saya bodoh" (identiti); cuba mengikat kasut anda dan berjaya pada kali pertama (tingkah laku) bermaksud "Saya hebat" (identiti) manakala mengacaukan gelung (tingkah laku) bermaksud "Saya mengerikan" (identiti). Untuk membantu kanak-kanak yang mempunyai kecenderungan perfeksionis, maka, kami ingin menunjukkan kepada mereka cara memisahkan perkara yang mereka lakukan daripada siapa mereka. Inilah yang memberi kebebasan kepada kanak-kanak untuk berasa seronok dalam kelabu—untuk berasa mampu di dalam diri selepas percubaan pertama mereka mengikat kasut tidak berhasil atau ketika mereka bergelut untuk membaca. Perfeksionisme mencuri keupayaan kanak-kanak (dan orang dewasa) untuk berasa baik dalam proses pembelajaran kerana ia menentukan bahawa kebaikan hanya datang daripada hasil yang berjaya. Kita perlu menunjukkan kepada anak-anak perfeksionis bagaimana mereka boleh mencari kelebihan mereka dan nilai mereka di luar kejayaan."

Français : « Pour les perfectionnistes, le comportement est un indicateur d’identité car ils sont incapables de séparer les deux. C’est vrai quand les perfectionnistes se sentent bien dans leur peau et quand ils se sentent mal dans leur peau. Par exemple, lire parfaitement une page d’un livre (comportement) signifie « je suis intelligent » (identité), tandis que prononcer un mot de manière incorrecte (comportement) signifie « je suis stupide » (identité) ; essayer de nouer ses lacets et y parvenir du premier coup (comportement) signifie « je suis génial » (identité) tandis que gâcher les boucles (comportement) signifie « je suis nul » (identité). Pour aider les enfants ayant des tendances perfectionnistes, nous voulons donc leur montrer comment séparer ce qu’ils font de qui ils sont. C’est ce qui donne aux enfants la liberté de se sentir bien dans le gris, de se sentir capables intérieurement après que leur première tentative de nouer ses lacets n’a pas fonctionné ou lorsqu’ils ont du mal à lire. Le perfectionnisme prive un enfant (et un adulte) de sa capacité à se sentir bien dans le processus d’apprentissage car il dicte que la bonté ne vient que des résultats positifs. Nous devons montrer aux enfants perfectionnistes comment ils peuvent trouver leur propre valeur et leur suffisance en dehors du succès.

“When children are rude or even downright defiant, parents have two choices: we can view the behavior through the lens of disrespect for us (“My child does not respect me!”) or through the lens of emotion dysregulation for them (“My child is having a hard time right now”). It’s tempting to default to that first lens—it’s the easier, often more ingrained route. But think about yourself—why are you rude to people sometimes? Why would you talk back to or disobey your boss? I come up with the same reason, every time: I feel misunderstood. I am looking to feel seen and don’t. I feel frustrated that someone else isn’t really hearing me, and my relationship with that person isn’t as strong as it could be in that moment. Knowing what would make me act out helps guide my approach to rudeness or defiance in kids.”

“当孩子粗鲁甚至完全叛逆时，父母有两种选择：我们可以从不尊重我们的角度来看待这种行为（“我的孩子不尊重我！”）或者从情绪失调的角度来看待这种行为（“我的孩子现在很难”）。我们很容易默认使用第一种视角——这是更容易、通常更根深蒂固的路线。但想想你自己——为什么你有时会对别人粗鲁？你为什么要顶嘴或不服从你的老板？我每次都会想出同样的原因：我觉得自己被误解了。我希望得到重视，但没有。我感到沮丧，因为别人没有真正听我说话，我和那个人的关系在那一刻并不像以前那么牢固。知道什么会让我表现出来，有助于指导我如何对待孩子的粗鲁或叛逆。” “Dāng háizi cūlǔ shènzhì wánquán pànnì shí, fùmǔ yǒu liǎng zhǒng xuǎnzé: Wǒmen kěyǐ cóng bù zūnzhòng wǒmen de jiǎodù lái kàndài zhè zhǒng xíngwéi (“wǒ de háizi bù zūnzhòng wǒ!”) Huòzhě cóng qíngxù shītiáo de jiǎodù lái kàndài zhè zhǒng xíngwéi (“wǒ de hái zǐ xiànzài hěn nán”). Wǒmen hěn róngyì mòrèn shǐyòng dì yī zhǒng shìjiǎo——zhè shì gèng róngyì, tōngcháng gèng gēnshēndìgù de lùxiàn. Dàn xiǎng xiǎng nǐ zìjǐ——wèishéme nǐ yǒushí huì duì biérén cūlǔ? Nǐ wèishéme yào dǐngzuǐ huò bù fúcóng nǐ de lǎobǎn? Wǒ měi cì dūhuì xiǎng chū tóngyàng de yuányīn: Wǒ juédé zìjǐ bèi wùjiěle. Wǒ xīwàng dédào zhòngshì, dàn méiyǒu. Wǒ gǎndào jǔsàng, yīnwèi biérén méiyǒu zhēnzhèng tīng wǒ shuōhuà, wǒ hé nàgè rén de guānxì zài nà yīkè bìng bù xiàng yǐqián nàme láogù. Zhīdào shénme huì ràng wǒ biǎoxiàn chūlái, yǒu zhù yú zhǐdǎo wǒ rúhé duìdài háizi de cūlǔ huò pànnì.”

“Apabila anak-anak kurang ajar atau sangat menentang, ibu bapa mempunyai dua pilihan: kita boleh melihat tingkah laku itu melalui kaca mata tidak menghormati kita (“Anak saya tidak menghormati saya!”) atau melalui lensa disregulasi emosi untuk mereka (“Saya kanak-kanak mengalami masa yang sukar sekarang”). Ia menggoda untuk lalai kepada kanta pertama itu—ia adalah laluan yang lebih mudah, selalunya lebih sebati. Tetapi fikirkan tentang diri anda—mengapa anda kadangkala bersikap biadap terhadap orang lain? Mengapa anda akan bercakap kembali atau tidak mematuhi bos anda? Saya datang dengan alasan yang sama, setiap kali: Saya rasa salah faham. Saya ingin berasa dilihat dan tidak. Saya berasa kecewa kerana orang lain tidak benar-benar mendengar saya, dan hubungan saya dengan orang itu tidak sekuat yang boleh berlaku pada masa itu. Mengetahui perkara yang akan membuatkan saya berlakon membantu membimbing pendekatan saya terhadap kekasaran atau penentangan dalam kalangan kanak-kanak.”

Français : « Lorsque les enfants sont grossiers ou même carrément provocateurs, les parents ont deux choix : nous pouvons considérer le comportement sous l’angle du manque de respect envers nous (« Mon enfant ne me respecte pas ! ») ou sous l’angle de la dysrégulation émotionnelle envers eux (« Mon enfant traverse une période difficile en ce moment »). Il est tentant de se contenter de cette première perspective, qui est la plus facile et souvent la plus ancrée. Mais pensez à vous-même : pourquoi êtes-vous parfois grossier envers les gens ? Pourquoi répondriez-vous à votre patron ou lui désobéiriez-vous ? J’invoque toujours la même raison : je me sens incompris. Je cherche à me sentir vu et je ne le fais pas. Je me sens frustré que quelqu’un d’autre ne m’entende pas vraiment et que ma relation avec cette personne n’est pas aussi forte qu’elle pourrait l’être à ce moment-là. Savoir ce qui me fait réagir m’aide à guider mon approche face à l’impolitesse ou au défi chez les enfants. »

“I often think that parenting is really an exercise in our own development and growth; when we have kids, we are confronted with so many truths about ourselves, our childhoods, and our relationships with our families of origin. And while we can use this information to learn and unlearn, break cycles, and heal, we have to do this work while also caring for our kids, managing tantrums, getting by on limited sleep, and feeling depleted. That’s a lot.”

“我经常认为，养育子女其实是我们自身发展和成长的一项练习；当我们有了孩子，我们就会面对很多关于我们自己、我们的童年以及我们与原生家庭的关系的真相。虽然我们可以利用这些信息来学习和忘却、打破循环和治愈，但我们在做这项工作的同时，还必须照顾我们的孩子、控制他们的脾气、在有限的睡眠中度过难关、感受精疲力竭。这可是很累人的。” “Wǒ jīngcháng rènwéi, yǎngyù zǐnǚ qíshí shì wǒmen zìshēn fāzhǎn hé chéngzhǎng de yī xiàng liànxí; dāng wǒmen yǒule háizi, wǒmen jiù huì miàn duì hěnduō guānyú wǒmen zìjǐ, wǒmen de tóngnián yǐjí wǒmen yǔ yuánshēng jiātíng de guānxì de zhēnxiàng. Suīrán wǒmen kěyǐ lìyòng zhèxiē xìnxī lái xuéxí hé wàngquè, dǎpò xúnhuán hé zhìyù, dàn wǒmen zài zuò zhè xiàng gōngzuò de tóngshí, hái bìxū zhàogù wǒmen de háizi, kòngzhì tāmen de píqì, zài yǒuxiàn de shuìmián zhōng dùguò nánguān, gǎnshòu jīngpílìjié. Zhè kěshì hěn lèi rén de.”

“Saya sering berfikir bahawa keibubapaan adalah satu latihan dalam perkembangan dan pertumbuhan kita sendiri; apabila kita mempunyai anak, kita berhadapan dengan begitu banyak kebenaran tentang diri kita, zaman kanak-kanak kita, dan hubungan kita dengan keluarga asal kita. Dan sementara kita boleh menggunakan maklumat ini untuk belajar dan tidak belajar, menghentikan kitaran dan menyembuhkan, kita perlu melakukan kerja ini sambil menjaga anak-anak kita, menguruskan tantrum, tidur yang terhad dan berasa kehabisan. Itu banyak.”

Français : « Je pense souvent que la parentalité est en réalité un exercice de développement personnel. Lorsque nous avons des enfants, nous sommes confrontés à de nombreuses vérités sur nous-mêmes, sur notre enfance et sur nos relations avec nos familles d’origine. Et même si nous pouvons utiliser ces informations pour apprendre et désapprendre, briser les cycles et guérir, nous devons faire ce travail tout en prenant soin de nos enfants, en gérant les crises de colère, en nous débrouillant avec un sommeil limité et en nous sentant épuisés. C’est beaucoup. »

“The best match for a child’s whining is an adult’s playfulness. When we respond to a whine with silliness or humor, we offer what a child needs the most: connection and hopefulness, both of which are present in lighthearted moments. (Though, it’s important to remember that playfulness is not mockery. The first is intended to connect and add levity, the second is distancing and adds shame.) The next time your child says, “I need you to get me my pajamaaaaaas!” take a deep breath, remind your body you are safe, and then try something like, “Oh no oh no oh no . . . the whines again! How the heck did they”—walk over to the window, look around outside—“get in here again?” Continue with your monologue, and watch your child loosen up. “Okay, I don’t know how they got in, but let’s get some of those out. Throw them onto some other kids!” Walk over to your child and pretend to “take” the whines out of their body, then throw those whines out the window or door or something else. Then return to your child and say something like, “Okay, sorry, what? Oh, you want your pajamas?” You can get them for your child at this point. You aren’t “reinforcing” the whine, you are just adding playfulness and connection.”

“与孩子的抱怨最相配的就是成人的嬉戏。当我们用傻气或幽默回应抱怨时，我们给予了孩子最需要的东西：联系和希望，这两者都存在于轻松的时刻。（不过，重要的是要记住，嬉戏不是嘲笑。前者旨在建立联系并增加轻松感，后者是疏远并增加羞耻感。）下次你的孩子说“我需要你帮我拿睡衣！”时，请深吸一口气，提醒你的身体你是安全的，然后尝试说“哦不，哦不，哦不……又在抱怨了！他们到底是怎么进来的”——走到窗前，看看外面——“又进来了？”继续你的独白，看着你的孩子放松下来。“好吧，我不知道他们是怎么进来的，但让我们把其中一些拿出来。把它们扔到其他孩子身上！” 走到孩子身边，假装“消除”他们的抱怨，然后将这些抱怨扔出窗外、门外或其他什么东西。然后回到孩子身边，说：“好吧，抱歉，什么？哦，你想要睡衣吗？”此时你可以为孩子拿睡衣。你不是在“强化”抱怨，你只是在增加乐趣和联系。” “Yǔ háizi de bàoyuàn zuì xiāngpèi de jiùshì chéngrén de xīxì. Dāng wǒmen yòng shǎqì huò yōumò huíyīng bàoyuàn shí, wǒmen jǐyǔle háizi zuì xūyào de dōngxī: Liánxì hé xīwàng, zhè liǎng zhě dōu cúnzài yú qīngsōng de shíkè.(Bùguò, zhòngyào de shì yào jì zhù, xīxì bùshì cháoxiào. Qiánzhě zhǐ zài jiànlì liánxì bìng zēngjiā qīngsōng gǎn, hòu zhě shì shūyuǎn bìng zēngjiā xiūchǐ gǎn.) Xià cì nǐ de háizi shuō “wǒ xūyào nǐ bāng wǒ ná shuìyī!” Shí, qǐng shēn xī yī kǒuqì, tíxǐng nǐ de shēntǐ nǐ shì ānquán de, ránhòu chángshì shuō “ó bù, ó bù, ó bù……yòu zài bàoyuànle! Tāmen dàodǐ shì zěnme jìnlái de”——zǒu dào chuāng qián, kàn kàn wàimiàn——“yòu jìnláile?” Jìxù nǐ de dúbái, kànzhe nǐ de háizi fàngsōng xiàlái.“Hǎo ba, wǒ bù zhīdào tāmen shì zěnme jìnlái de, dàn ràng wǒmen bǎ qízhōng yīxiē ná chūlái. Bǎ tāmen rēng dào qítā háizi shēnshang!” Zǒu dào háizi shēnbiān, jiǎzhuāng “xiāochú” tāmen de bàoyuàn, ránhòu jiāng zhèxiē bàoyuàn rēng chū chuāngwài, mén wài huò qítā shénme dōngxī. Ránhòu huí dào háizi shēnbiān, shuō:“Hǎo ba, bàoqiàn, shénme? Ó, nǐ xiǎng yào shuìyī ma?” Cǐ shí nǐ kěyǐ wéi háizi ná shuìyī. Nǐ bùshì zài “qiánghuà” bàoyuàn, nǐ zhǐshì zài zēngjiā lèqù hé liánxì.” 

"Padanan terbaik untuk rengekan kanak-kanak adalah keseronokan orang dewasa. Apabila kami membalas rengekan dengan kebodohan atau jenaka, kami menawarkan perkara yang paling diperlukan oleh kanak-kanak: sambungan dan harapan, kedua-duanya hadir dalam saat-saat yang ringan. (Walaupun, penting untuk diingat bahawa suka bermain bukan ejekan. Yang pertama bertujuan untuk menyambung dan menambah kesembronoan, yang kedua adalah menjauhkan dan menambah rasa malu.) Pada kali berikutnya anak anda berkata, "Saya perlukan anda untuk mendapatkan saya baju tidur saya!" tarik nafas dalam-dalam, ingatkan badan anda selamat, dan kemudian cuba sesuatu seperti, “Oh tidak oh tidak oh tidak . . . merengek lagi! Macam mana mereka”—berjalan ke tingkap, melihat sekeliling—“masuk ke sini semula?” Teruskan dengan monolog anda, dan lihat anak anda melonggarkan. "Baiklah, saya tidak tahu bagaimana mereka masuk, tetapi mari kita keluarkan beberapa daripada mereka. Lemparkannya kepada beberapa kanak-kanak lain!” Berjalan ke arah anak anda dan berpura-pura "mengeluarkan" rengekan dari badan mereka, kemudian buang rengekan itu ke luar tingkap atau pintu atau sesuatu yang lain. Kemudian kembali kepada anak anda dan katakan sesuatu seperti, “Baiklah, maaf, apa? Oh, awak nak baju tidur awak?” Anda boleh mendapatkannya untuk anak anda pada ketika ini. Anda tidak "menguatkan" rengekan, anda hanya menambah keseronokan dan sambungan." 

Français : « La meilleure façon de contrer les gémissements d’un enfant est de faire preuve d’enjouement chez un adulte. Lorsque nous répondons à une plainte par des bêtises ou de l’humour, nous offrons à l’enfant ce dont il a le plus besoin : un lien et de l’espoir, tous deux présents dans les moments de légèreté. (Il est toutefois important de se rappeler que l’enjouement n’est pas une moquerie. Le premier est destiné à créer un lien et à ajouter de la légèreté, le second est une distanciation et ajoute de la honte.) La prochaine fois que votre enfant dit : « J’ai besoin que tu me donnes mon pyjama ! », respirez profondément, rappelez à votre corps que vous êtes en sécurité, puis essayez quelque chose comme : « Oh non, oh non, oh non… encore des gémissements ! Comment diable ont-ils pu » – allez à la fenêtre, regardez autour de vous – « entrer ici encore ? » Continuez votre monologue et regardez votre enfant se détendre. « D’accord, je ne sais pas comment ils sont entrés, mais sortons-en quelques-uns. Jetons-les à d’autres enfants ! » Approchez-vous de votre enfant et faites semblant de « retirer » les gémissements de son corps, puis jetez-les par la fenêtre, la porte ou autre chose. Revenez ensuite vers votre enfant et dites quelque chose comme : « D’accord, pardon, quoi ? Oh, tu veux ton pyjama ? » Vous pouvez le lui apporter à ce stade. Vous ne « renforcez » pas les gémissements, vous ajoutez simplement un côté ludique et une connexion.

“The more connected we feel to someone, the more we want to comply with their requests. Listening is essentially a barometer for the strength of a relationship in any given moment. So when our kids aren’t listening to us, it’s critical to frame the struggle not as a child problem but as a relationship problem.” 

“我们与某人的联系越紧密，我们就越想满足他们的要求。倾听本质上是衡量一段关系在任何特定时刻强度的晴雨表。因此，当我们的孩子不听我们的话时，重要的是不要把这个问题归结为孩子的问题，而要归结为关系问题。” “Wǒmen yǔ mǒu rén de liánxì yuè jǐnmì, wǒmen jiù yuè xiǎng mǎnzú tāmen de yāoqiú. Qīngtīng běnzhí shàng shì héngliáng yīduàn guānxì zài rènhé tèdìng shíkè qiángdù de qíngyǔ biǎo. Yīncǐ, dāng wǒmen de háizi bù tīng wǒmen dehuà shí, zhòngyào de shì bùyào bǎ zhège wèntí guījié wéi háizi de wèntí, ér yào guījié wéi guānxì wèntí.” “Semakin kita rasa berhubung dengan seseorang, semakin kita mahu mematuhi permintaan mereka. Mendengar pada dasarnya adalah barometer untuk kekuatan hubungan dalam mana-mana masa tertentu. Jadi apabila anak-anak kita tidak mendengar kata-kata kita, adalah penting untuk membingkaikan perjuangan bukan sebagai masalah kanak-kanak tetapi sebagai masalah perhubungan." 

Français : « Plus nous nous sentons proches de quelqu’un, plus nous voulons nous plier à ses demandes. L’écoute est un baromètre de la force d’une relation à un moment donné. Donc, lorsque nos enfants ne nous écoutent pas, il est essentiel de considérer le problème non pas comme un problème d’enfant, mais comme un problème relationnel. »

“When you make a decision you believe in but you know will upset your child, you might say as much to your kid: “Two things are true, sweetie. First, I have decided that you cannot watch that movie. Second, you’re upset and mad at me. Like, really mad. I hear that. I even understand it. You’re allowed to be mad.” You don’t have to choose between firm decisions and loving validation. There’s no trade-off between doing what feels right to you and acknowledging the very real experience of your child. Both can be true.”

“当你做出一个你相信但你知道会让你的孩子难过的决定时，你可能会这样对孩子说：“亲爱的，有两件事是真的。首先，我决定你不能看那部电影。其次，你对我感到难过和生气。就像，真的很生气。我听到了。我甚至理解。你可以生气。”你不必在坚定的决定和充满爱的认可之间做出选择。做你认为正确的事情和承认孩子的真实经历之间没有权衡。两者都是真的。” “Dāng nǐ zuò chū yīgè nǐ xiāngxìn dàn nǐ zhīdào huì ràng nǐ de háizi nánguò de juédìng shí, nǐ kěnéng huì zhèyàng duì háizi shuō:“Qīn'ài de, yǒu liǎng jiàn shì shì zhēn de. Shǒuxiān, wǒ juédìng nǐ bùnéng kàn nà bù diànyǐng. Qícì, nǐ duì wǒ gǎndào nánguò hé shēngqì. Jiù xiàng, zhēn de hěn shēngqì. Wǒ tīng dàole. Wǒ shènzhì lǐjiě. Nǐ kěyǐ shēngqì.” Nǐ bùbì zài jiāndìng de juédìng hé chōngmǎn ài de rènkě zhī jiān zuò chū xuǎnzé. Zuò nǐ rènwéi zhèngquè de shìqíng hé chéngrèn háizi de zhēnshí jīnglì zhī jiān méiyǒu quánhéng. Liǎng zhě dōu shì zhēn de.”

“Apabila anda membuat keputusan yang anda percayai tetapi anda tahu akan menyusahkan anak anda, anda mungkin akan berkata banyak kepada anak anda: “Dua perkara adalah benar, sayang. Pertama, saya telah memutuskan bahawa anda tidak boleh menonton filem itu. Kedua, awak marah dan marah saya. Seperti, benar-benar marah. Saya dengar itu. Saya pun faham. Awak dibenarkan marah." Anda tidak perlu memilih antara keputusan yang tegas dan pengesahan penuh kasih sayang. Tiada pertukaran antara melakukan perkara yang anda rasa betul dan mengakui pengalaman sebenar anak anda. Kedua-duanya boleh menjadi benar.”

Français : « Lorsque vous prenez une décision à laquelle vous croyez mais dont vous savez qu’elle contrariera votre enfant, vous pouvez lui dire : « Deux choses sont vraies, ma chérie. D’abord, j’ai décidé que tu ne pouvais pas regarder ce film. Ensuite, tu es en colère contre moi. Vraiment en colère. Je l’entends. Je le comprends même. Tu as le droit d’être en colère. » Vous n’avez pas à choisir entre des décisions fermes et une validation aimante. Il n’y a pas de compromis à faire entre faire ce qui vous semble juste et reconnaître l’expérience bien réelle de votre enfant. Les deux peuvent être vrais. »

“Getting Your Needs Met and Tolerating Distress Time for an experiment! I want you to say the following sentence aloud, preferably in front of a mirror, and then observe how your body responds: “I am allowed to have things for myself even if they inconvenience others.” Now pause. Does your body want to accept or reject what you just said? What’s your natural reaction to that statement? Do any memories or images come to mind? The only goal here is to learn about yourself. One reaction isn’t better than another; all data is good data.”

“满足您的需求并忍受痛苦” 是时候进行实验了！我希望您大声说出以下句子，最好是在镜子前，然后观察您的身体如何反应：“即使给别人带来不便，我也可以拥有自己的东西。”现在暂停一下。您的身体是想接受还是拒绝您刚才说的话？您对该陈述的自然反应是什么？脑海中浮现出任何记忆或图像吗？这里唯一的目标是了解自己。一种反应并不比另一种反应更好；所有数据都是好数据。”

“Mǎnzú nín de xūqiú bìng rěnshòu tòngkǔ” shì shíhòu jìnxíng shíyànle! Wǒ xīwàng nín dàshēng shuō chū yǐxià jùzi, zuì hǎo shì zài jìngzi qián, ránhòu guānchá nín de shēntǐ rúhé fǎnyìng:“Jíshǐ gěi biérén dài lái bu biàn, wǒ yě kěyǐ yǒngyǒu zìjǐ de dōngxī.” Xiànzài zàntíng yīxià. Nín de shēntǐ shì xiǎng jiēshòu háishì jùjué nín gāngcái shuō dehuà? Nín duì gāi chénshù de zìrán fǎnyìng shì shénme? Nǎohǎi zhōng fúxiàn chū rènhé jìyì huò túxiàng ma? Zhèlǐ wéiyī de mùbiāo shì liǎojiě zìjǐ. Yī zhǒng fǎnyìng bìng bùbǐ lìng yī zhǒng fǎnyìng gèng hǎo; suǒyǒu shùjù dōu shì hǎo shùjù.”

“Memenuhi Keperluan Anda dan Bertolak ansur dengan Masa Kesusahan untuk percubaan! Saya mahu anda menyebut ayat berikut dengan kuat, sebaik-baiknya di hadapan cermin, dan kemudian perhatikan bagaimana tubuh anda bertindak balas: "Saya dibenarkan untuk memiliki sesuatu untuk diri saya sendiri walaupun ia menyusahkan orang lain." Sekarang jeda. Adakah badan anda mahu menerima atau menolak apa yang anda katakan tadi? Apakah reaksi semula jadi anda terhadap kenyataan itu? Adakah kenangan atau imej terlintas di fikiran? Satu-satunya matlamat di sini adalah untuk belajar tentang diri anda. Satu tindak balas tidak lebih baik daripada yang lain; semua data adalah data yang baik.”

Français : « Répondre à vos besoins et tolérer la détresse Il est temps de faire une expérience ! Je veux que vous prononciez la phrase suivante à voix haute, de préférence devant un miroir, puis que vous observiez la réaction de votre corps : « J’ai le droit d’avoir des choses pour moi, même si elles dérangent les autres. » Maintenant, faites une pause. Votre corps veut-il accepter ou rejeter ce que vous venez de dire ? Quelle est votre réaction naturelle à cette affirmation ? Des souvenirs ou des images vous viennent-ils à l’esprit ? Le seul but ici est d’en apprendre davantage sur vous-même. Une réaction n’est pas meilleure qu’une autre ; toutes les données sont de bonnes données. »

“We are evolutionarily wired with a negativity bias, meaning we pay closer attention to what’s difficult with our kids (or with ourselves, our partners, even the world at large) than to what is working well.”

“从进化的角度来说，我们生来就具有消极偏见，这意味着我们更关注孩子身上存在的困难（或者我们自己、我们的伴侣、甚至整个世界）而不是顺利的事情。” “Cóng jìnhuà de jiǎodù lái shuō, wǒmen shēnglái jiù jùyǒu xiāojí piānjiàn, zhè yìwèizhe wǒmen gèng guānzhù háizi shēnshang cúnzài de kùnnán (huòzhě wǒmen zìjǐ, wǒmen de bànlǚ, shènzhì zhěnggè shìjiè) ér bùshì shùnlì de shìqíng.”

"Kami secara evolusioner mempunyai kecenderungan negatif, bermakna kami memberi perhatian yang lebih dekat kepada apa yang sukar dengan anak-anak kami (atau dengan diri kami sendiri, rakan kongsi kami, malah dunia pada umumnya) daripada apa yang berfungsi dengan baik."

Français : « Notre évolution nous a amenés à être câblés avec un biais de négativité, ce qui signifie que nous prêtons plus attention à ce qui est difficile avec nos enfants (ou avec nous-mêmes, nos partenaires, voire le monde en général) qu’à ce qui fonctionne bien. »

“Here’s what it looks like: “I am going to close my eyes”—then place your hands over your eyes—“and all I’m saying is that if there is a child with his shoes on when I open my eyes . . . oh my goodness, if there is a child all Velcroed up . . . I just don’t know what I am going to do! I am going to be so confused! I may even—oh no oh no—have to do a silly jumpy dance and wiggle all around and I may even fall on the floor!” Then pause. Wait. The chances of your child’s running to put his shoes on just skyrocketed. Why? Because now your child is in charge. He feels in control rather than like he’s being controlled. Your child feels you trust him because you’re not watching (even though you may be peering through your fingers), and you’re adding in silliness and the promise of doing something absurd—what kid doesn’t love to watch a parent dance and fall down and look ridiculous?”

“情况是这样的：‘我要闭上眼睛’——然后用手捂住眼睛——‘我要说的是，如果我睁开眼睛时，看到一个孩子穿着鞋子……哦天哪，如果看到一个孩子全身都系着魔术贴……我真不知道该怎么办！我会很困惑！我甚至可能——哦不不不——不得不跳一段愚蠢的跳跳舞，扭来扭去，甚至可能摔倒在地！’然后停顿一下。等待。你的孩子跑去穿鞋的可能性突然上升。为什么？因为现在你的孩子是主导者。他感觉自己在掌控一切，而不是被控制。你的孩子觉得你信任他，因为你没有在看他（尽管你可能在透过手指缝偷看），而且你还做了一些愚蠢的事情，并承诺会做一些荒唐的事——哪个孩子不喜欢看父母跳舞、摔倒、看起来很可笑呢？’ “Qíngkuàng shì zhèyàng de:‘Wǒ yào bì shàng yǎnjīng’——ránhòu yòng shǒu wǔ zhù yǎnjīng——‘wǒ yào shuō de shì, rúguǒ wǒ zhēng kāi yǎnjīng shí, kàn dào yīgè háizi chuānzhuó xiézi……ó tiān nǎ, rúguǒ kàn dào yīgè háizi quánshēn dōu xì zháo móshù tiē……wǒ zhēn bù zhīdào gāi zěnme bàn! Wǒ huì hěn kùnhuò! Wǒ shènzhì kěnéng——ó bù bù bù——bùdé bù tiào yīduàn yúchǔn de tiào tiàowǔ, niǔ lái niǔ qù, shènzhì kěnéng shuāi dǎo zài dì!’ Ránhòu tíngdùn yīxià. Děngdài. Nǐ de háizi pǎo qù chuān xié de kěnéng xìng túrán shàngshēng. Wèishéme? Yīnwèi xiànzài nǐ de háizi shì zhǔdǎo zhě. Tā gǎnjué zìjǐ zài zhǎngkòng yīqiè, ér bùshì bèi kòngzhì. Nǐ de háizi juédé nǐ xìnrèn tā, yīnwèi nǐ méiyǒu zài kàn tā (jǐnguǎn nǐ kěnéng zài tòuguò shǒuzhǐ fèng tōu kàn), érqiě nǐ hái zuòle yīxiē yúchǔn de shìqíng, bìng chéngnuò huì zuò yīxiē huāngtáng de shì——nǎge háizi bù xǐhuān kàn fùmǔ tiàowǔ, shuāi dǎo, kàn qǐlái hěn kěxiào ne?’

“Begini rupanya: “Saya akan menutup mata saya”—kemudian letakkan tangan anda di atas mata anda—“dan apa yang saya katakan ialah jika ada kanak-kanak yang memakai kasut ketika saya membuka mata . . . ya ampun, jika ada kanak-kanak semua Velcroed up . . . Saya hanya tidak tahu apa yang saya akan lakukan! Saya akan menjadi sangat keliru! Saya mungkin—oh tidak oh tidak—terpaksa melakukan tarian gelisah bodoh dan menggoyang-goyangkan badan dan saya mungkin jatuh ke atas lantai!” Kemudian berhenti seketika. Tunggu. Peluang anak anda berlari untuk memakai kasutnya semakin meningkat. kenapa? Kerana sekarang anak anda bertanggungjawab. Dia berasa terkawal dan bukannya seperti dia dikawal. Anak anda merasakan anda mempercayainya kerana anda tidak menonton (walaupun anda mungkin mengintip melalui jari anda), dan anda menambah kebodohan dan janji melakukan sesuatu yang tidak masuk akal-anak yang tidak suka menonton ibu bapa menari dan jatuh dan kelihatan tidak masuk akal?”

Français : « Voilà à quoi ça ressemble : « Je vais fermer les yeux » — puis placer vos mains sur vos yeux — « et tout ce que je dis, c’est que s’il y a un enfant avec ses chaussures quand j’ouvre les yeux… oh mon Dieu, s’il y a un enfant tout attaché avec du velcro… je ne sais tout simplement pas ce que je vais faire ! Je vais être tellement confus ! Je pourrais même — oh non oh non — devoir faire une danse sautillante idiote et me tortiller dans tous les sens et je pourrais même tomber par terre ! » Puis faites une pause. Attendez. Les chances que votre enfant coure pour mettre ses chaussures viennent de monter en flèche. Pourquoi ? Parce que maintenant votre enfant est aux commandes. Il a l’impression de contrôler plutôt que d’être contrôlé. Votre enfant a l’impression que vous lui faites confiance parce que vous ne le regardez pas (même si vous le regardez à travers vos doigts), et vous ajoutez de la bêtise et la promesse de faire quelque chose d’absurde — quel enfant n’aime pas regarder un parent danser, tomber et avoir l’air ridicule ? »

“Next, let’s think about questions—what are we to do when our kids ask questions that makes us feel uncomfortable, that feel too “mature” for their age? Questions like, “Are you going to die one day?” and “Okay, but how does the baby get into the belly? Like actually get in there?” If you’re like most parents, you have the urge to skirt around the truth or think, “My child isn’t ready for this information!” Here’s how I see it: when kids start asking these questions, they are ready for answers.” 

“接下来，让我们思考一些问题——当我们的孩子问一些让我们感到不舒服的问题时，我们该怎么办？这些问题让我们觉得太“成熟”了，不符合他们的年龄。比如，“你有一天会死吗？”和“好吧，但是宝宝是怎么进入肚子里的？就像真的进去了？”如果你和大多数父母一样，你会有回避真相的冲动，或者想，“我的孩子还没有准备好接受这些信息！”我是这样认为的：当孩子们开始问这些问题时，他们已经准备好得到答案了。”

“Jiē xiàlái, ràng wǒmen sīkǎo yīxiē wèntí——dāng wǒmen de háizi wèn yīxiē ràng wǒmen gǎndào bú shūfú de wèntí shí, wǒmen gāi zěnme bàn? Zhèxiē wèntí ràng wǒmen juédé tài “chéngshú”le, bù fúhé tāmen de niánlíng. Bǐrú,“nǐ yǒu yītiān huì sǐ ma?” Hé “hǎo ba, dànshì bǎobǎo shì zěnme jìnrù dùzi lǐ de? Jiù xiàng zhēn de jìnqùle?” Rúguǒ nǐ hé dà duōshù fùmǔ yīyàng, nǐ huì yǒu huíbì zhēnxiàng de chōngdòng, huòzhě xiǎng,“wǒ de hái zǐ huán méiyǒu zhǔnbèi hǎo jiēshòu zhèxiē xìnxī!” Wǒ shì zhèyàng rènwéi de: Dāng háizi men kāishǐ wèn zhèxiē wèntí shí, tāmen yǐjīng zhǔnbèi hǎo dédào dá'ànle.”

"Seterusnya, mari kita fikirkan soalan-apa yang perlu kita lakukan apabila anak-anak kita bertanya soalan yang membuatkan kita berasa tidak selesa, yang terasa terlalu "matang" untuk usia mereka? Soalan seperti, "Adakah anda akan mati suatu hari nanti?" dan “Baiklah, tetapi bagaimana bayi masuk ke dalam perut? Seperti benar-benar masuk ke sana?” Jika anda seperti kebanyakan ibu bapa, anda mempunyai keinginan untuk mengelilingi kebenaran atau berfikir, "Anak saya tidak bersedia untuk maklumat ini!" Begini cara saya melihatnya: apabila kanak-kanak mula bertanya soalan ini, mereka bersedia untuk jawapan."

Français : « Ensuite, réfléchissons aux questions : que devons-nous faire lorsque nos enfants posent des questions qui nous mettent mal à l’aise, qui nous semblent trop « matures » pour leur âge ? Des questions comme : « Est-ce que tu vas mourir un jour ? » et « D’accord, mais comment le bébé entre-t-il dans le ventre ? Pour y entrer réellement ? » Si vous êtes comme la plupart des parents, vous avez tendance à contourner la vérité ou à penser : « Mon enfant n’est pas prêt à entendre ces informations ! » Voici comment je vois les choses : lorsque les enfants commencent à poser ces questions, ils sont prêts à entendre des réponses. »

“Circuitry for consent: “There’s something about the dark basement that feels scary to you. You know that. I believe you. I’m so glad you are sharing this with me.”

“同意电路：黑暗的地下室里有某种东西让你感到害怕。你知道的。我相信你。我很高兴你和我分享这个。” “Tóngyì diànlù: Hēi'àn dì dìxiàshì li yǒu mǒu zhǒng dōngxī ràng nǐ gǎndào hàipà. Nǐ zhīdào de. Wǒ xiāngxìn nǐ. Wǒ hěn gāoxìng nǐ hé wǒ fēnxiǎng zhège.”

"Litar untuk persetujuan: "Ada sesuatu tentang ruang bawah tanah gelap yang anda rasa menakutkan. Anda tahu itu. Saya percaya awak. Saya sangat gembira anda berkongsi ini dengan saya.”

Français : « Circuit pour le consentement : « Il y a quelque chose dans le sous-sol sombre qui vous fait peur. Vous le savez. Je vous crois. Je suis si heureuse que vous partagiez cela avec moi. »

“Our confidence that someone will understand us, not judge us, and support us, comfort us when things go wrong—this is what allows kids to develop into adults who are assertive, confident, and brave.

“我们相信有人会理解我们，不会评判我们，并且在我们遇到麻烦时支持我们、安慰我们——这正是让孩子成长为自信、勇敢的成年人的原因。“Wǒmen xiāngxìn yǒurén huì lǐjiě wǒmen, bù huì píngpàn wǒmen, bìngqiě zài wǒmen yù dào máfan shí zhīchí wǒmen, ānwèi wǒmen——zhè zhèng shì ràng hái zǐ chéngzhǎng wèi zìxìn, yǒnggǎn de chéngnián rén de yuányīn.

“Keyakinan kami bahawa seseorang akan memahami kami, bukan menilai kami dan menyokong kami, menghiburkan kami apabila berlaku masalah—inilah yang membolehkan kanak-kanak berkembang menjadi orang dewasa yang tegas, yakin dan berani.

Français : « Notre confiance que quelqu’un nous comprendra, ne nous jugera pas, nous soutiendra et nous réconfortera lorsque les choses tournent mal, c’est ce qui permet aux enfants de devenir des adultes affirmés, confiants et courageux.