Scholarships in Singapore 🇸🇬 新加坡的奖学金

They left their home comforts as teens to study in Singapore. A scholarship wasn’t the only reason.

Secondary school and pre-university students arriving here on scholarships have diverse expectations, from the non-academic to the doors they think Singapore will open. The outcome is not always what they had in mind.

They left their home comforts as teens to study in Singapore. A scholarship wasn’t the only reason.

Some of the international scholars at Hwa Chong Institution Boarding School.

SINGAPORE: While in secondary school in Hanoi, Le Minh Giang used to have little respite on school days. Once school ended at 4pm, he had to prepare for cram classes in the evening.

But these classes were not related to what he was learning in school; instead, they were tailored to prepare him for the opportunity to study in Singapore — through a shot at a scholarship.

Every year, the Ministry of Education  awards a variety of bond-free scholarships to students from the Association of Southeast Asian Nations (Asean), China and India, who join Secondary 1, Secondary 3 or Pre-university 1 classes in selected Singaporean schools.

The scholarships cover an annual allowance, hostel accommodation, return airfare and school fees. For students like Giang, extra preparatory classes are a small price to pay for a scholarship they covet.

The selection process is rigorous and competitive: Shortlisted applicants are required to take a series of English, mathematics and general logic tests. A small number are then invited to the final stage of selection, an interview.

Vedant Sandhu, 22, recalls that he was one of three recipients of the Singapore Airlines Youth scholarship for Indian students in the year he applied, out of thousands of applicants.

Vedant Sandhu is from New Delhi.

These international scholarship holders make up 0.9 per cent of Singapore’s secondary school and pre-university students, the ministry reported in 2019.

Though in some schools, their numbers are more sizeable. Giang, who received the Agency for Science, Technology and Research (A*Star) scholarship in 2015, says he had 31 fellow recipients in his batch in Anglo-Chinese School (Independent).

It may be little wonder that they are attracted to Singapore’s educational system. But the idea of studying here also holds different promises for different scholarship holders, who have an array of journeys and dreams. And not all expectations are realised eventually.

GOING THE EXTRA MILE FOR A SCHOLARSHIP

For 21-year-old Giang, the seeds of his “dream” of studying in Singapore were planted when his older brother, Le Minh Phuc, was awarded Singapore’s Asean scholarship in 2010.

“Before my brother went to Singapore, I didn’t even know it was possible to study abroad before university,” he recalls.

Phuc was placed in National Junior College. Through weekly video calls on Facebook Messenger, he relayed details of his overseas school trips and Malay dance co-curricular activity sessions.

To Giang, these represented an escape from the “long days of classes after classes” at his secondary school in Vietnam. He was motivated to follow in his brother’s footsteps.

Le Minh Phuc (left) served as a source of motivation for his brother. (Photo courtesy of Le Minh Giang)

“I felt that (Singapore’s) was a more holistic education that (would give) me more freedom to do what I want,” he says.

But first, there was cram school to attend, to increase his chances of getting the scholarship. He started lessons in Secondary 1 and learnt material from Singapore’s education syllabus.

The scholarship’s popularity has spawned a boutique industry not just in Vietnam.

Upon returning home after his A levels, scholarship recipient Albert Augustino from Medan, Indonesia, set up a tuition centre — along with three friends — to prepare students for the selection process for Singapore-based scholarships.

It provides lessons in English, mathematics and interview preparation. Despite competing with a larger, more established tuition centre, it signed up 12 students within a few weeks. Tuition centres for these scholarships are “widespread”, says the 20-year-old.

Scholarship recipients from Malaysia and Thailand also affirm that “large communities” of parents and students are formed around these tuition centres.

After submitting his Secondary 3 scholarship application, Giang underwent two days of assessments. Following the final interview, he was informed that he had been awarded the A*Star scholarship, along with nine others.

“When I got it, I was quite speechless (with) that feeling that you (have got) something you’ve been working so long towards,” he recalls.

My parents were really happy because they’d spent a lot of effort and resources on me going for this scholarship.”

While his path to a scholarship was relatively straightforward, it was less so for 22-year-old Presca Lim.

Born in Penang, Malaysia, she spent her childhood drawing on any surface she could get her hands on. “Everything I did was about art,” she recalls.

In Primary 6, the topic of her future profession came up in a conversation with a teacher.

“I said I wanted to be an artist, then she said why not be an architect? It’s more professional, and you earn more money,” Lim recounts.

“I thought: Oh, that sounds cool. When I told my family and friends, everyone supported this idea. And that’s how I decided that should be my dream.”

She came up a plan: Study in Singapore first, for the opportunities that would “equip (her) better” to achieve her dream, and then go to Germany to study architecture. But it was easier said than done.

Her first application for the Asean scholarship in Secondary 1 was rejected, along with the second, third and fourth. She had been “just trying (her) luck”, she acknowledged.

“I needed to get my life straight,” says Lim, who was in Secondary 3 by then.

To ensure that her fifth application would be her final one, she practised on workbooks from Singapore and applied for a school-based scholarship available to certain schools in Malaysia affiliated to Methodist Girls' School in Singapore.

“When I finally got the scholarship, I was excited and hopeful. It was like a promising future,” she says.

Presca Lim applied for a scholarship in Singapore five times.

PASSION MADE POSSIBLE

Once in Singapore, change comes for these scholarship holders in both expected and unexpected ways.

Here, school usually ended by 2pm for Giang, and he was excited to use his new-found time to explore non-academic pursuits, like his fledgling interest in dance, which he could not fully pursue in Vietnam owing to his busy schedule.

One of the first things he did in Singapore was take up dance as a co-curricular activity.

He still remembers every detail of his first dance class at O School, a dance studio at *Scape — from the lyrics to the steps.

“I was very awkward. I didn’t know what was normal in a dance class, and the whole lesson was (about) me struggling to follow hip-hop,” he says. “But after that, I was excited to learn more.”

Dance soon became an abiding passion as he participated in dance auditions and competitions. In this way, he was able to enter Victoria Junior College via the Direct School Admission (DSA).

Le Minh Giang, 21, arrived in Singapore six years ago.

Today, he is heavily involved in the Singapore dance scene and has even judged competitions, a role taken on by the more experienced dancers in the community.

Would things have been different if he had stayed in Vietnam? “I wouldn’t be doing the same style of dance I’m doing today. And I wouldn’t have met my closest friends,” he replies.

For Lim, who arrived in Singapore expecting to study a predetermined set of subjects, her initial dream of becoming an artist resurfaced unexpectedly in her first week of school: An art teacher informed her that it was possible to take Art as an O-level subject if she submitted a portfolio.

“Back in Malaysia, art wasn’t the most important subject at school. But when I found out Singapore’s O levels deemed art as a very legit subject, that gave me hope,” she says.

She passed the aptitude test and enrolled in her school’s Art Elective Programme — for the first time, she could pursue art in a well-funded environment. It soon became “one of the things that got (her) through (her) stay in Singapore”.

She excelled in the subject, which allowed her to enter Hwa Chong Institution (Junior College) via the DSA scheme.

Eventually, she enrolled at the Singapore University of Technology and Design, hoping to study architecture and sustainable design before planning her route to Germany. After a chance experience with a computer science course that she liked, however, she switched courses.

“I changed my 10-year ambition in a few months,” she remarks. She now aspires to be a UI/UX (user interaction and experience) designer, to combine her love of both computer science and art.

SCHOLARSHIP BLUES

While scholarship recipients like Giang and Lim have flourished under Singapore’s educational system, not all of them manage to adapt well. Some of them have had their scholarships terminated for poor academic performance or disciplinary infractions.

WATCH: Life as an international scholar in Singapore (10:32) click here

Take, for example, Yap Kian Yew, who was invited for the scholarship selection test and interview in 2013 after he was placed fourth in the Asia-Pacific Mathematical Olympiad for Primary Schools.

At the age of 13, he was placed in the Integrated Programme at Hwa Chong Institution along with other scholarship recipients who had done similarly well in the competition.

The decision to accept the scholarship was automatic, yet he “wasn’t exactly sure of what to expect”. The 21-year-old says: “(It’s) almost like I decided to come on a whim.”

The academic transition proved difficult for the straight-A student from Malaysia. He “didn’t know how to react” when he got Cs in his first few tests.

“It was a bit of a shock because of the difference in difficulty,” he recalls. “I wasn’t used to working hard … You have to be quite independent (in Singapore), and I wasn’t able to do that.”

The school arranged to meet his parents after his first semester. But without his parents’ full supervision, he started to spend more time on computer gaming, which led to his laptop being confiscated in his second semester.

“On weekends, I spent 18 hours (a day) gaming. I’d game into the night, go for breakfast, then sleep,” he recounts. “I lost my passion for learning. Instead of trying to catch up, I just gave up.”

Hours after school were spent sleeping in various places in his student dormitory, and his grades failed to improve.

While he periodically failed subjects, he was able to pull his grades up to the minimum needed for promotion in the year-end exams. Eventually, he dropped out of the Integrated Programme and was placed on the O-level track.

Yap Kian Yew had to switch academic tracks.

Paradoxically, he continued to perform well in maths Olympiads. He remembers getting the F9 grade in a Secondary 2 math paper and receiving a gold award in the Singapore Math Olympiad on the same day.

“There was a disconnect between what I was good at and what I did in class,” he says.

‘I DON’T REGRET COMING’

Every semester, international scholarship recipients with poor academic results are placed on a warning list of sorts, which entails a visit from ministry officers. Yap found himself on the list regularly.

To change his behaviour, a staff member in charge of managing scholarship recipients asked Yap’s peers to keep tabs on his movements throughout the day.

“I saw photos of me sleeping on the sofa in the common area. They had a whole document of what I was doing at different times of the day, and they showed it to me and my parents,” he recalls.

“My mum was pretty angry. They didn’t try to connect with me on a personal level.”

Part of his apathy stemmed from his deteriorating mental health, and his lowest point came in Secondary 3. “I didn’t want to go to school. I’d lie in bed and not go,” he says.

He was referred to a school counsellor and eventually was diagnosed with mild depression.

When he took a month’s break from his studies to return home, his relationship with his school had deteriorated to the point where he told his parents to “expect (his) scholarship to be terminated soon”.

Having got into trouble for several absences from school and continued academic under-performance, the writing was on the wall. Six months before his O levels, he received an email informing him that his scholarship had been terminated.

“At that point, I felt ‘whatever’. I just wanted to finish my O levels and get out,” he says.

As he did not initiate the termination, he did not have to pay a financial penalty, a fear many scholarship recipients have. He was able to continue studying but had to start paying school fees out of his own pocket.

His L1R5 score of 11 in his O levels qualified him for junior college in Singapore, but he returned home and took his A-levels at Methodist College Kuala Lumpur. He is now studying computer science at Monash University Malaysia.

“I don’t regret coming (to Singapore) as I learned a lot. But I feel I’d have developed better if I hadn’t come,” he says, referring to his struggles to adapt.

While his story illuminates how there can be a mismatch between expectations and ability, terminations remain rare. He was the only scholarship recipient in his batch of 11 whose scholarship was terminated.

For the hopeful applicants scattered throughout the region, Yap’s story may be a cautionary tale but not a deterrent.

Asean scholarship recipient Hnin Azali believes its benefits outweigh the costs of living independently at a much younger age than her peers. That is why the 21-year-old convinced her younger sister in Mandalay, Myanmar, to also apply for the scholarship.

The Vietnamese students attending cram school as Giang did may feel the same way, though a Singapore scholarship might capture each child’s imagination differently, in stories yet to unfold.

他们十几岁时就离开舒适的家去新加坡学习。 奖学金并不是唯一的原因。

 获得奖学金来到这里的中学生和大学预科生有着不同的期望，从非学术到他们认为新加坡将打开的大门。 结果并不总是如他们所想。

 他们十几岁时就离开舒适的家去新加坡学习。 奖学金并不是唯一的原因。

 华侨中学寄宿学校的部分国际学者。

 新加坡：在河内读中学时，黎明江在上学期间几乎没有休息时间。 下午4点放学后，他就得准备晚上的补习班。

 但这些课程与他在学校所学的内容无关； 相反，这些课程是为他量身定制的，旨在为他获得在新加坡学习的机会做好准备——通过获得奖学金的机会。

 每年，教育部都会向来自东南亚国家联盟（东盟）、中国和印度的学生颁发各种无债券奖学金，这些学生在选定的新加坡学校就读中一、中三或大学预科 1 课程。

 奖学金包括年度津贴、宿舍住宿、往返机票和学费。 对于像江这样的学生来说，额外的预科课程只是为了获得他们梦寐以求的奖学金而付出的很小的代价。

 选拔过程严格且竞争激烈：入围申请者需要参加一系列英语、数学和一般逻辑测试。 然后，一小部分人被邀请参加最后的选拔阶段，即面试。

 22 岁的韦丹特·桑德胡 (Vedant Sandhu) 回忆说，他是当年申请新加坡航空印度学生青年奖学金的三名获奖者之一，他是从数千名申请者中脱颖而出的。

 Vedant Sandhu 来自新德里。

 该部 2019 年的报告称，这些国际奖学金获得者占新加坡中学生和大学预科学生的 0.9%。

 尽管在一些学校，他们的人数更大。 Giang于2015年获得了科学技术研究局（A*Star）奖学金，他说，他在英华学校（独立）的批次中共有31名获奖者。

 难怪他们被新加坡的教育体系所吸引。 但在这里学习的想法对于不同的奖学金获得者来说也有不同的承诺，他们有不同的旅程和梦想。 并不是所有的期望最终都能实现。

 为获得奖学金付出更多努力

 对于21岁的江江来说，当他的哥哥黎明福于2010年获得新加坡东盟奖学金时，他去新加坡留学的“梦想”的种子就埋下了。

 “在我哥哥去新加坡之前，我什至不知道在大学之前可以出国留学，”他回忆道。

 Phuc被安置在国立初级学院。 通过每周在 Facebook Messenger 上进行的视频通话，他转达了他的海外学校旅行和马来舞蹈课外活动课程的详细信息。

 对江来说，这些代表着他从越南中学“漫长的课后课”中解脱出来。 他有动力追随哥哥的脚步。

 Le Minh Phuc（左）是他哥哥的动力源泉。 （照片由黎明江提供）

 “我觉得（新加坡的）是一种更全面的教育，它会给我更多的自由去做我想做的事，”他说。

 但首先，他要上补习班，以增加获得奖学金的机会。 他从中一开始上课，并从新加坡的教育大纲中学习材料。

 该奖学金的受欢迎程度不仅在越南催生了精品产业。

 来自印度尼西亚棉兰的奖学金获得者阿尔伯特·奥古斯丁 (Albert Augustino) 完成 A Level 课程回国后，与三位朋友一起建立了一个补习中心，帮助学生为新加坡奖学金的选拔过程做好准备。

 它提供英语、数学和面试准备课程。 尽管与一家更大、更成熟的补习中心竞争，它还是在几周内招收了 12 名学生。 这位 20 岁的年轻人表示，提供这些奖学金的补习中心“分布广泛”。

 来自马来西亚和泰国的奖学金获得者也确认，这些补习中心周围形成了家长和学生的“大社区”。

 提交中三奖学金申请后，江接受了两天的评估。 最终面试结束后，他被告知他与其他九人一起获得了 A*Star 奖学金。

“当我得到它时，我感到非常无语，感觉你已经得到了你一直在努力的东西，”他回忆道。

 我的父母真的很高兴，因为他们为我争取这项奖学金花费了很多努力和资源。”

 虽然获得奖学金的道路相对顺利，但对于 22 岁的 Presca Lim 来说却并非如此。

 她出生于马来西亚槟城，童年时期在任何她能接触到的表面上画画。 “我所做的一切都是关于艺术的，”她回忆道。

 小学六年级时，她在与老师的谈话中谈到了未来职业的话题。

 “我说我想成为一名艺术家，然后她说为什么不成为一名建筑师呢？ 它更专业，你赚的钱也更多，”林回忆道。

 “我想：哦，这听起来很酷。 当我告诉家人和朋友时，大家都支持这个想法。 这就是我决定这应该是我的梦想的原因。”

 她提出了一个计划：先去新加坡学习，寻找“更好地”实现梦想的机会，然后去德国学习建筑。 但说起来容易做起来难。

 她在中一时第一次申请东盟奖学金被拒绝，第二次、第三次和第四次也被拒绝。 她承认，她“只是想碰碰运气”。

 “我需要让自己的生活恢复正常，”当时已经上中三的林说。

 为了确保她的第五次申请成为最后一次申请，她在新加坡的练习册上进行了练习，并申请了一项校本奖学金，该奖学金提供给新加坡卫理公会女子学校附属的马来西亚某些学校。

 “当我最终获得奖学金时，我感到兴奋和充满希望。 这就像一个充满希望的未来，”她说。

 Presca Lim 曾五次申请新加坡奖学金。

 激情成为可能

 一旦到达新加坡，这些奖学金获得者就会以预期和意想不到的方式发生变化。

 在这里，对江来说，学校通常在下午 2 点就放学了，他很高兴能利用新发现的时间来探索非学术的追求，比如他对舞蹈的兴趣，但由于日程繁忙，他在越南无法完全追求这一兴趣。

 他在新加坡做的第一件事就是将舞蹈作为课外活动。

 他仍然记得在*Scape 的舞蹈工作室 O School 上的第一堂舞蹈课的每一个细节——从歌词到舞步。

 “我当时非常尴尬。 我不知道舞蹈课上什么是正常的，整节课都是我努力跟上嘻哈音乐，”他说。 “但在那之后，我很高兴能了解更多。”

 当他参加舞蹈试镜和比赛时，舞蹈很快就成为一种持久的热情。 就这样，他得以通过直接入学（DSA）进入维多利亚初级学院。

 21岁的黎明江六年前抵达新加坡。

 如今，他积极参与新加坡舞蹈界，甚至担任比赛评委，这一角色由社区中经验丰富的舞者担任。

 如果他留在越南，情况会有所不同吗？ “我不会跳和今天一样风格的舞蹈。 我就不会见到我最亲密的朋友，”他回答道。

对于来到新加坡希望学习预定科目的林来说，她最初成为一名艺术家的梦想在开学第一周意外地重新浮现：一位艺术老师告诉她可以将艺术作为 O-level 科目 如果她提交了作品集。

 “回到马来西亚，艺术并不是学校最重要的科目。 但当我发现新加坡的 O 水准课程将艺术视为一门非常合法的科目时，这给了我希望。”她说道。

 她通过了能力倾向测试，并参加了学校的艺术选修课程——她第一次可以在资金充足的环境中追求艺术。 它很快就成为“让（她）留在新加坡的事情之一”。

 她在该科目上表现出色，这使她能够通过 DSA 计划进入华侨中学（初级学院）。

 最终，她进入了新加坡科技设计大学，希望在计划去德国之前学习建筑和可持续设计。 然而，在一次机会学习了她喜欢的计算机科学课程后，她换了课程。

 “我在几个月内改变了我的十年目标，”她说道。 她现在立志成为一名 UI/UX（用户交互和体验）设计师，将她对计算机科学和艺术的热爱结合起来。

 奖学金忧郁症

 虽然像江和林这样的奖学金获得者在新加坡的教育体系下蓬勃发展，但并非所有人都能很好地适应。 其中一些人因学业成绩不佳或违反纪律而被终止奖学金。

 观看：国际学者在新加坡的生活 (10:32) 点击此处

 以叶建耀为例，他在2013年亚太小学数学奥林匹克竞赛中获得第四名后，被邀请参加奖学金选拔考试和面试。

 13岁时，他与其他在比赛中表现相似的奖学金获得者一起被安排到华侨中学的综合项目。

 接受奖学金的决定是自动的，但他“不太确定会发生什么”。 这位 21 岁的年轻人说道：“（这）几乎就像是我一时兴起才决定来的。”

 对于这位来自马来西亚的全优学生来说，学术转型是很困难的。 当他在前几次测试中得到 C 时，他“不知道如何反应”。

 “由于难度的差异，这有点令人震惊，”他回忆道。 “我不习惯努力工作……（在新加坡）你必须非常独立，但我做不到。”

 学校安排他第一学期结束后与他的父母见面。 但由于没有父母的全面监督，他开始花更多时间玩电脑游戏，这导致他的笔记本电脑在第二学期被没收。

 “周末，我每天花 18 个小时玩游戏。 我会玩到深夜，然后去吃早餐，然后睡觉，”他回忆道。 “我失去了学习的热情。 我没有试图追赶，而是放弃了。”

 放学后的几个小时他就在学生宿舍的各个地方睡觉，成绩也不见提高。

 虽然他的科目时常不及格，但他能够将成绩提高到年终考试晋升所需的最低水平。 最终，他退出了综合课程并进入了O水准课程。

 叶建耀不得不改变学术道路。

 矛盾的是，他在数学奥林匹克竞赛中继续表现出色。 他记得在中二数学试卷中获得了F9的成绩，并在同一天在新加坡数学奥林匹克竞赛中获得了金奖。

 “我擅长的事情和我在课堂上所做的事情之间存在脱节，”他说。

 “我不后悔来”

 每个学期，学业成绩不佳的国际奖学金获得者都会被列入警告名单，部委官员将进行拜访。 叶发现自己经常出现在名单上。

 为了改变他的行为，一名负责管理奖学金获得者的工作人员要求叶的同事全天密切关注他的一举一动。

 “我看到我睡在公共区域沙发上的照片。 他们有一份完整的记录，记录了我在一天中不同时间所做的事情，并将其展示给我和我的父母，”他回忆道。

 “我妈妈非常生气。 他们并没有试图在个人层面上与我联系。”

 他的冷漠部分源于他日益恶化的心理健康状况，他的最低点出现在中三时。 我会躺在床上不去，”他说。

 他被转介给学校辅导员，最终被诊断出患有轻度抑郁症。

 当他休学一个月回国时，他与学校的关系已经恶化到他告诉父母“预计（他的）奖学金很快就会被终止”的地步。

由于多次缺课和学业成绩持续不佳而陷入麻烦，不祥之兆已经来临。 在他获得 O 水准考试前六个月，他收到一封电子邮件，通知他他的奖学金已被终止。

 “那一刻，我感到‘无论如何’。 我只是想完成我的 O 水平课程并离开，”他说。

 由于他没有主动终止合同，因此他不必支付许多奖学金获得者所担心的经济处罚。 他能够继续学习，但必须开始自掏腰包支付学费。

 他的 O Level L1R5 成绩为 11 分，使他有资格进入新加坡的初级学院，但他回到家乡并在吉隆坡卫理公会学院 (Methodist College Kuala Lumpur) 取得了 A-Level 成绩。 他现在在马来西亚莫纳什大学学习计算机科学。

 “我不后悔来到（新加坡），因为我学到了很多东西。 但我觉得如果我没有来的话，我会发展得更好，”他说，指的是他在适应过程中的挣扎。

 虽然他的故事说明了期望与能力之间可能存在不匹配，但解雇的情况仍然很少见。 他是这批11名奖学金获得者中唯一一个被终止奖学金的人。

 对于分散在该地区的充满希望的申请者来说，叶的故事可能是一个警示，但不是威慑。

 东盟奖学金获得者赫宁·阿扎利 (Hnin Azali) 认为，在比同龄人年轻得多的时候独立生活的好处超过了其成本。 这就是为什么这位 21 岁的女孩说服她在缅甸曼德勒的妹妹也申请该奖学金。

 像江一样上补习班的越南学生可能也有同样的感觉，尽管新加坡奖学金可能会在尚未展开的故事中以不同的方式捕捉每个孩子的想象力。

ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တွင် စင်္ကာပူတွင် ပညာသင်ကြားရန် အိမ်မှ ထွက်ခွာသွားကြသည်။ ပညာသင်ဆုသည် တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းပြချက်မဟုတ်ပေ။

  အလယ်တန်းကျောင်းနှင့် တက္ကသိုလ်အကြိုကျောင်းသားများသည် ပညာသင်ဆုမရသူများမှ စင်္ကာပူကိုဖွင့်မည်ဟု ထင်ရသည့် တံခါးများအထိ အမျိုးမျိုးသော မျှော်လင့်ချက်များရှိသည်။ ရလဒ်က သူတို့စိတ်ထဲမှာ အမြဲရှိနေတာမဟုတ်ဘူး။

  ဆယ်ကျော်သက်အရွယ်တွင် စင်္ကာပူတွင် ပညာသင်ကြားရန် အိမ်မှ ထွက်ခွာသွားကြသည်။ ပညာသင်ဆုသည် တစ်ခုတည်းသော အကြောင်းပြချက်မဟုတ်ပေ။

  Hwa Chong Institution ဘော်ဒါကျောင်းမှ နိုင်ငံတကာ ပညာရှင်အချို့။

  စင်္ကာပူ- ဟနွိုင်းတွင် အလယ်တန်းကျောင်းတက်နေစဉ်၊ Le Minh Giang သည် ကျောင်းတက်ရက်များတွင် အနည်းငယ်သာ အနားယူခဲ့ဖူးသည်။ ညနေ ၄ နာရီတွင် ကျောင်းပြီးသည်နှင့် ညနေခင်းတွင် အတန်းတက်ရန် ပြင်ဆင်ရသည်။

  သို့သော် ဤအတန်းများသည် ကျောင်းတွင် သူသင်ယူနေသည့်အရာများနှင့် မသက်ဆိုင်ပါ။ အဲဒီအစား၊ သူတို့က စင်္ကာပူမှာ ပညာသင်ကြားခွင့်ရဖို့ ပြင်ဆင်ထားသလို ပညာသင်ဆုတစ်ခုကနေတစ်ဆင့်၊

  နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း၊ ပညာရေးဝန်ကြီးဌာနသည် ရွေးချယ်ထားသော စင်ကာပူကျောင်းများတွင် Secondary 1၊ Secondary 3 သို့မဟုတ် Pre-University 1 အတန်းများတွင် တက်ရောက်နေသော အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံများအသင်း (အာဆီယံ)၊ တရုတ်နှင့် အိန္ဒိယတို့မှ ကျောင်းသားများအား အခမဲ့ ပညာသင်ဆုအမျိုးမျိုးကို ပေးအပ်သည်။

  ပညာသင်ဆုများသည် နှစ်စဉ်ထောက်ပံ့ကြေး၊ တည်းခိုခန်း တည်းခိုဆောင်၊ အသွားအပြန် လေယာဉ်ခနှင့် ကျောင်းစရိတ်များ အကျုံးဝင်ပါသည်။ Giang ကဲ့သို့သော ကျောင်းသားများအတွက်၊ အပိုကြိုတင်ပြင်ဆင်သည့်အတန်းများသည် ၎င်းတို့လိုချင်သော ပညာသင်ဆုအတွက် ပေးဆောင်ရန် သေးငယ်သောစျေးနှုန်းဖြစ်သည်။

  ရွေးချယ်မှုလုပ်ငန်းစဉ်သည် ပြင်းထန်ပြီး ယှဉ်ပြိုင်မှုဖြစ်သည်- ဆန်ခါတင်စာရင်းဝင် လျှောက်ထားသူများသည် အင်္ဂလိပ်၊ သင်္ချာနှင့် အထွေထွေယုတ္တိဗေဒ စာမေးပွဲများကို ဆက်တိုက်ဖြေဆိုရန် လိုအပ်ပါသည်။ ထို့နောက် ရွေးချယ်မှု၏ နောက်ဆုံးအဆင့်၊ အင်တာဗျူးတစ်ခုသို့ အရေအတွက်အနည်းငယ်ကို ဖိတ်ခေါ်ပါသည်။

  Vedant Sandhu, 22 သည်သူသည်သူလျှောက်ထားသည့်နှစ်တွင်အိန္ဒိယကျောင်းသားများအတွက် Singapore Airlines Youth ပညာသင်ဆုရရှိသူ 3 ဦးအနက်မှတစ်ဦးဖြစ်ကြောင်းပြန်ပြောပြသည်။

  Vedant Sandhu သည် နယူးဒေလီမှဖြစ်သည်။

  ဤနိုင်ငံတကာပညာသင်ဆုရရှိသူများသည် စင်ကာပူ၏အလယ်တန်းကျောင်းနှင့် တက္ကသိုလ်အကြိုကျောင်းသားများ၏ 0.9 ရာခိုင်နှုန်းပါဝင်သည်ဟု ဝန်ကြီးဌာနက 2019 ခုနှစ်တွင် ထုတ်ပြန်ခဲ့သည်။

  အချို့ကျောင်းများတွင်သော်လည်းကောင်း၊ ၎င်းတို့၏နံပါတ်များသည် ပို၍အရွယ်အစားကြီးသည်။ 2015 ခုနှစ်တွင် သိပ္ပံ၊ နည်းပညာနှင့် သုတေသနအေဂျင်စီ (A*Star) ပညာသင်ဆုရရှိခဲ့သော Giang သည် ၎င်း၏အင်္ဂလိပ်-တရုတ်ကျောင်း (လွတ်လပ်သော) တွင် ၎င်း၏အသုတ်တွင် လက်ခံသူ ၃၁ ဦးရှိကြောင်း ပြောကြားခဲ့သည်။

  စင်္ကာပူ၏ ပညာရေးစနစ်တွင် ၎င်းတို့ကို စွဲဆောင်နေခြင်းမှာ အနည်းငယ် အံ့ဩစရာ ဖြစ်နိုင်ပါသည်။ သို့သော် ဤနေရာတွင် ပညာသင်ကြားရန် စိတ်ကူးသည် ခရီးများနှင့် အိပ်မက်များစွာရှိသည့် မတူညီသော ပညာသင်ဆုကိုင်ဆောင်သူများအတွက် မတူညီသော ကတိများ ရရှိထားသည်။ မျှော်လင့်ချက်အားလုံးကို နောက်ဆုံးတွင် အကောင်အထည်မဖော်နိုင်ပါ။

  ပညာသင်ဆုအတွက် EXTRA MILE ကိုသွားပါ။

  အသက် 21 နှစ်အရွယ် Giang အတွက် စင်္ကာပူမှာ ပညာသင်ကြားဖို့ သူ့ရဲ့ “အိပ်မက်” မျိုးစေ့ကို သူ့အစ်ကိုဖြစ်သူ Le Minh Phuc က 2010 ခုနှစ်မှာ စင်္ကာပူရဲ့ Asean ပညာသင်ဆု ချီးမြှင့်ခံခဲ့ရပါတယ်။

  “ကျွန်မအစ်ကို စင်ကာပူကို မသွားခင် တက္ကသိုလ်မတက်ခင် နိုင်ငံရပ်ခြားမှာ ကျောင်းတက်ရမှန်းတောင် မသိခဲ့ပါဘူး” ဟု ၎င်းက ပြန်ပြောပြသည်။

  Phuc ကို National Junior College တွင် ထားရှိခဲ့ပါသည်။ Facebook Messenger တွင် အပတ်စဉ် ဗီဒီယို ခေါ်ဆိုမှုများမှတစ်ဆင့် ၎င်း၏ နိုင်ငံရပ်ခြား ကျောင်းခရီးစဉ်များနှင့် မလေးအက-သင်ရိုးညွှန်းတမ်း လှုပ်ရှားမှု ကဏ္ဍများအကြောင်း အသေးစိတ်ကို ပြန်လည်ပေးပို့ခဲ့သည်။

  Giang အတွက်၊ ၎င်းတို့သည် ဗီယက်နမ်ရှိ ၎င်း၏အလယ်တန်းကျောင်းတွင် “အတန်းပြီးသော ရက်ရှည်သင်တန်းများ” မှ လွတ်မြောက်ခြင်းကို ကိုယ်စားပြုသည်။ သူ့အစ်ကိုရဲ့ခြေရာကို လိုက်လျှောက်ဖို့ တွန်းအားပေးခဲ့တယ်။

  Le Minh Phuc (ဘယ်) သည် ၎င်း၏အစ်ကိုအတွက် လှုံ့ဆော်မှုရင်းမြစ်တစ်ခုအဖြစ် ဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ (ဓာတ်ပုံ - Le Minh Giang)

  “(စင်္ကာပူရဲ့) ဟာ ကိုယ်လိုချင်တာကို လုပ်ဖို့ (လွတ်လပ်မှု) ပိုပေးမယ့် (စင်္ကာပူ) က ပိုပြီး ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ပညာပေးတယ်လို့ ခံစားရတယ်” ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။

  သို့သော် ပထမဦးစွာ၊ ပညာသင်ဆုရရန် အခွင့်အလမ်းများ တိုးမြင့်လာစေရန် ကျောင်းတက်ရန် အကြပ်အတည်းရှိခဲ့သည်။ အလယ်တန်း 1 တွင် သင်ခန်းစာများကို စတင်ခဲ့ပြီး စင်္ကာပူနိုင်ငံ၏ ပညာရေး သင်ရိုးညွှန်းတမ်းများမှ သင်ခန်းစာများကို သင်ယူခဲ့သည်။

  ပညာသင်ဆု၏ ကျော်ကြားမှုသည် ဗီယက်နမ်တွင်သာမကဘဲ အရောင်းဆိုင်လုပ်ငန်းကို ကြီးထွားစေပါသည်။

  သူ၏ A အဆင့်များပြီးပါက အိမ်ပြန်ရောက်သောအခါ၊ အင်ဒိုနီးရှားနိုင်ငံ၊ Medan မှ ပညာသင်ဆုရရှိသူ Albert Augustino သည် စင်ကာပူအခြေစိုက် ပညာသင်ဆုများအတွက် ကျောင်းသားများအား ရွေးချယ်ရေးလုပ်ငန်းစဉ်အတွက် ပြင်ဆင်ရန်အတွက် ကျောင်းသားသုံးဦးနှင့်အတူ ကျူရှင်စင်တာတစ်ခုကို ဖွင့်လှစ်ခဲ့သည်။

  အင်္ဂလိပ်၊ သင်္ချာနှင့် အင်တာဗျူးပြင်ဆင်မှု သင်ခန်းစာများ ပေးသည်။ ပိုကြီးပြီး ခိုင်မာသောကျူရှင်စင်တာတစ်ခုနှင့် ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့သော်လည်း ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အတွင်း ကျောင်းသား ၁၂ ဦးကို မှတ်ပုံတင်ခဲ့သည်။ ဤပညာသင်ဆုများအတွက်ကျူရှင်စင်တာများသည် "ကျယ်ပြန့်သည်" ဟုအသက် 20 နှစ်အရွယ်ရှိပြီဖြစ်သည်။

  မလေးရှားနှင့် ထိုင်းနိုင်ငံတို့မှ ပညာသင်ဆုလက်ခံသူများသည် ဤကျူရှင်စင်တာများတဝိုက်တွင် မိဘများနှင့် ကျောင်းသားများ၏ “ကြီးမားသောအသိုင်းအဝိုင်းများ” ကို ဖွဲ့စည်းထားကြောင်းလည်း အတည်ပြုပါသည်။

  သူ၏ Secondary 3 ပညာသင်ဆုလျှောက်လွှာကိုတင်သွင်းပြီးနောက် Giang သည်နှစ်ရက်အကဲဖြတ်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးအင်တာဗျူးအပြီးတွင် သူသည် A*Star ပညာသင်ဆုနှင့်အတူ အခြားကိုးဦးကို ချီးမြှင့်ခဲ့ကြောင်း အကြောင်းကြားခဲ့သည်။

“ရလာတဲ့အခါ၊ မင်းမှာ အရမ်းကြာအောင် လုပ်နေတဲ့ တစ်ခုခုကို ရနေပြီဆိုတဲ့ ခံစားချက်နဲ့ စကားမပြောဘဲ ငါ တော်တော် (ပြောစရာမရှိ) ဖြစ်နေခဲ့တယ်” ဟု ၎င်းက ပြန်ပြောပြသည်။

   ဒီပညာသင်ဆုအတွက် ငါ့မိဘတွေ အများကြီး အားထုတ်မှုနဲ့ အရင်းအနှီးတွေ သုံးစွဲခဲ့ကြလို့ တကယ်ကို ပျော်ရွှင်မိပါတယ်”

   ပညာသင်ဆုအတွက် သူ၏လမ်းကြောင်းသည် ရိုးရှင်းသော်လည်း အသက် 22 နှစ်အရွယ် Presca Lim အတွက် နည်းပါးပါသည်။

   မလေးရှားနိုင်ငံ၊ ပီနန်တွင် မွေးဖွားခဲ့ပြီး သူမသည် ငယ်စဉ်ကပင် သူမလက်ကိုဆွဲနိုင်သည့် မည်သည့်မျက်နှာပြင်ကိုမဆို အချိန်ဆွဲခဲ့သည်။ “ကျွန်တော်လုပ်သမျှ အနုပညာနဲ့ပတ်သက်တာ” လို့ ပြန်ပြောပြပါတယ်။

   မူလတန်း ၆ တွင် ဆရာမတစ်ဦးနှင့် စကားစမြည်ပြောရင်း သူမ၏ အနာဂတ် အလုပ်အကိုင် ဆိုင်ရာ ခေါင်းစဉ် ပေါ်လာသည်။

   “ကျွန်တော်က အနုပညာသမား ဖြစ်ချင်တယ်လို့ ပြောတော့ သူက ဘာလို့ ဗိသုကာပညာရှင် မဖြစ်ရဘူးလို့ ပြောတယ်။ ပိုပရော်ဖက်ရှင်နယ်ဖြစ်ပြီး မင်းက ပိုက်ဆံပိုရတယ်” ဟု Lim က ပြန်ပြောပြသည်။

   "ငါထင်တယ်- အိုး၊ အဲဒါက အေးဆေးပဲ။ မိသားစုနဲ့ သူငယ်ချင်းတွေကို ပြောပြတဲ့အခါ လူတိုင်းက ဒီအကြံကို ထောက်ခံကြတယ်။ ပြီးတော့ ဒါက ငါ့အိပ်မက်ဖြစ်သင့်တယ်လို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်တာ။"

   သူမသည် အစီအစဉ်တစ်ခု ရေးဆွဲခဲ့သည်- စင်္ကာပူတွင် ဦးစွာ ပညာသင်ကြားရန်၊ သူမ၏ အိပ်မက်ကို အကောင်အထည်ဖော်ရန် ပိုမိုကောင်းမွန်သော အဆင်သင့်ဖြစ်စေမည့် အခွင့်အလမ်းများအတွက်၊ ထို့နောက် ဗိသုကာပညာကို လေ့လာရန် ဂျာမနီသို့ သွားပါ။ ဒါပေမယ့် ပြီးတာထက် ပြောတာက ပိုလွယ်တယ်။

   ဒုတိယတန်း၊ တတိယနှင့် စတုတ္ထတန်းတို့နှင့်အတူ အာဆီယံ ပညာသင်ဆုအတွက် သူမ၏ ပထမဆုံး လျှောက်လွှာကို ပယ်ချခဲ့သည်။ သူမသည် "သူမ၏ (သူမ)) ကံကောင်းခြင်း" ကိုကြိုးစားခဲ့သည်၊ သူမအသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။

   “ကျွန်မရဲ့ဘဝကို ဖြောင့်ဖြောင့်တန်းတန်းနေဖို့လိုတယ်” လို့ အဲဒီတုန်းက အလယ်တန်း ၃ တန်းတက်ခဲ့တဲ့ Lim က ပြောပါတယ်။

   သူမ၏ ပဉ္စမမြောက်လျှောက်လွှာသည် သူမ၏နောက်ဆုံးလျှောက်လွှာဖြစ်ရန် သေချာစေရန်၊ သူမသည် စင်ကာပူနိုင်ငံရှိ အလုပ်စာအုပ်များတွင် လေ့ကျင့်ခဲ့ပြီး စင်ကာပူရှိ Methodist Girls' School နှင့် ဆက်စပ်နေသော မလေးရှားရှိ အချို့သောကျောင်းများအတွက် ကျောင်းအခြေပြုပညာသင်ဆုအတွက် လျှောက်ထားခဲ့သည်။

   “နောက်ဆုံးတော့ ကျွန်တော် ပညာသင်ဆုရတဲ့အခါ စိတ်လှုပ်ရှားပြီး မျှော်လင့်ချက်တွေ ထားခဲ့ပါတယ်။ ဒါဟာ အလားအလာရှိတဲ့ အနာဂတ်တစ်ခုလိုပါပဲ” လို့ သူမက ဆိုပါတယ်။

   Presca Lim သည် စင်ကာပူတွင် ပညာသင်ဆုအတွက် ငါးကြိမ်လျှောက်ထားခဲ့သည်။

   PASSION MADE ဖြစ်နိုင်သည်။

   စင်္ကာပူရောက်တာနဲ့ ဒီပညာသင်ဆုကိုင်ဆောင်သူတွေ မျှော်လင့်သလို မမျှော်လင့်ထားတဲ့ နည်းလမ်းနှစ်မျိုးလုံးအတွက် အပြောင်းအလဲတွေ ကြုံလာရပါတယ်။

   ဤတွင်၊ Giang အတွက် နေ့လည် ၂ နာရီတွင် ကျောင်းသည် များသောအားဖြင့် ကုန်ဆုံးခဲ့ပြီး၊ သူ၏အလုပ်များသည့်အချိန်ဇယားကြောင့် ဗီယက်နမ်တွင် အပြည့်အဝမလိုက်စားနိုင်သည့် ပညာရပ်မဟုတ်သော လိုက်စားမှုများကဲ့သို့ ပညာရပ်မဟုတ်သော လိုက်စားမှုများကို ရှာဖွေရန် သူစိတ်လှုပ်ရှားနေပါသည်။

   စင်္ကာပူမှာ သူပထမဆုံးလုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေထဲက တစ်ခုကတော့ သင်ရိုးညွှန်းတမ်းတစ်ခုအနေနဲ့ အကကို ယူဆောင်သွားတာပါပဲ။

   *Scape ရှိ အကစတူဒီယိုရှိ O School တွင် ၎င်း၏ပထမဆုံးအကသင်တန်း၏ အသေးစိတ်အချက်အလတ်အားလုံးကို မှတ်မိနေသေးသည်။

   “ကျွန်မ အရမ်းစိတ်မကောင်းဖြစ်ခဲ့တယ်။ အကသင်တန်းမှာ ဘာပုံမှန်ဖြစ်တယ်ဆိုတာ ကျွန်တော်မသိခဲ့သလို သင်ခန်းစာတစ်ခုလုံးက ဟစ်ဟော့နောက်လိုက်ဖို့ ရုန်းကန်နေရတဲ့အကြောင်းပါပဲ” လို့ ဆိုပါတယ်။ "ဒါပေမယ့် အဲဒီနောက်ပိုင်းမှာ ကျွန်တော် ပိုလေ့လာခွင့်ရလို့ စိတ်လှုပ်ရှားမိပါတယ်။"

   မကြာမီတွင် သူသည် အကနှင့် ဖျော်ဖြေပွဲများတွင် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ခြင်းဖြင့် အကကို စွဲမြဲစွာ ဝါသနာပါလာသည်။ ဤနည်းဖြင့် သူသည် Direct School Admission (DSA) မှတစ်ဆင့် Victoria Junior College သို့ ဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့သည်။

   Le Minh Giang 21 နှစ်သည် လွန်ခဲ့သော ခြောက်နှစ်က စင်ကာပူသို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။

   ယနေ့တွင် သူသည် စင်္ကာပူအကအခင်းအကျင်းတွင် ကြီးကြီးမားမားပါဝင်နေပြီး အသိုင်းအဝိုင်းအတွင်း အတွေ့အကြုံပိုရှိသော အကသမားများမှ ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်သည့် ပြိုင်ပွဲများကိုပင် အကဲဖြတ်ခဲ့သည်။

   ဗီယက်နမ်မှာနေခဲ့ရင် ကွဲပြားသွားပါလိမ့်မယ်။ “ဒီနေ့လုပ်နေတဲ့ ပုံစံအတိုင်းပဲ လုပ်မှာမဟုတ်ဘူး။ ပြီးတော့ အရင်းနှီးဆုံးသူငယ်ချင်းတွေနဲ့လည်း မတွေ့ခဲ့ရဘူး” ဟု ပြန်လည်ဖြေကြားခဲ့သည်။

စင်ကာပူတွင် ကြိုတင်သတ်မှတ်ထားသော ဘာသာရပ်အစုံကို လေ့လာရန် ရောက်ရှိလာသော Lim အတွက်တော့ သူမကျောင်းတက်စ ပထမပတ်တွင် မထင်မှတ်ဘဲ ပန်းချီဆရာတစ်ယောက်ဖြစ်လာရန် ကနဦးအိပ်မက် ပေါ်လာသည်- အနုပညာဆရာမက Art ကို O-level ဘာသာရပ်အဖြစ် သင်ယူနိုင်ပြီဖြစ်ကြောင်း အသိပေးခဲ့သည်။ အစုစုတစ်ခုတင်ပြလျှင်

  “မလေးရှားမှာတုန်းက ကျောင်းမှာ အနုပညာက အရေးအကြီးဆုံး ဘာသာရပ်မဟုတ်ဘူး။ ဒါပေမယ့် စင်္ကာပူရဲ့ O Level က အနုပညာကို အရမ်းတရားဝင်တဲ့ ဘာသာရပ်တစ်ခုလို့ သတ်မှတ်တာကို သိလိုက်ရတဲ့အခါ အဲဒါက ကျွန်မကို မျှော်လင့်ချက်တွေ ပေးခဲ့တယ်” လို့ ပြောပါတယ်။

  သူမသည် အရည်အချင်းစစ်စာမေးပွဲကို ဖြေဆိုအောင်မြင်ပြီး သူမ၏ကျောင်း၏ Art Elective Program တွင် စာရင်းသွင်းခဲ့သည် — ပထမဦးဆုံးအကြိမ်တွင်၊ သူမသည် ရန်ပုံငွေကောင်းမွန်သောပတ်ဝန်းကျင်တွင် အနုပညာကိုလိုက်စားနိုင်ခဲ့သည်။ မကြာမီတွင် ၎င်းသည် “စင်ကာပူတွင်နေရန် (သူမ) ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည့်အရာများထဲမှတစ်ခု” ဖြစ်လာခဲ့သည်။

  သူမသည် DSA အစီအစဉ်မှတစ်ဆင့် Hwa Chong Institution (Junior College) သို့ဝင်ရောက်ခွင့်ရသောဘာသာရပ်တွင်ထူးချွန်သည်။

  နောက်ဆုံးတွင် သူမသည် ဂျာမနီနိုင်ငံသို့ ခရီးမသွားရန် စီစဉ်မီ ဗိသုကာပညာနှင့် ရေရှည်တည်တံ့သော ဒီဇိုင်းကို လေ့လာရန် မျှော်လင့်ကာ Singapore University of Technology and Design တွင် စာရင်းသွင်းခဲ့သည်။ သို့သော် သူမနှစ်သက်သော ကွန်ပျူတာသိပ္ပံသင်တန်းကို အတွေ့အကြုံရပြီးနောက် သင်တန်းပြောင်းခဲ့သည်။

  “ကျွန်မရဲ့ ၁၀ နှစ်တာ ရည်မှန်းချက်ကို လအနည်းငယ်အတွင်းမှာ ပြောင်းလဲခဲ့တယ်” ဟု သူမက မှတ်ချက်ပြုသည်။ ယခုအခါ သူမသည် ကွန်ပြူတာသိပ္ပံနှင့် အနုပညာနှစ်ခုလုံးကို ချစ်မြတ်နိုးသော ပေါင်းစပ်ရန် UI/UX (အသုံးပြုသူ အပြန်အလှန်ဆက်ဆံမှုနှင့် အတွေ့အကြုံ) ဒီဇိုင်နာတစ်ဦးဖြစ်ရန် ရည်မှန်းထားသည်။

  SCHOLARSHIP BLUES

  Giang နှင့် Lim ကဲ့သို့သော ပညာသင်ဆုလက်ခံသူများသည် စင်ကာပူ၏ပညာရေးစနစ်အောက်တွင် ထွန်းကားခဲ့သော်လည်း ၎င်းတို့အားလုံးသည် ကောင်းမွန်စွာလိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် မစီမံနိုင်ကြပေ။ ၎င်းတို့ထဲမှ အချို့သည် ပညာရေးစွမ်းဆောင်ရည် ညံ့ဖျင်းခြင်း သို့မဟုတ် စည်းကမ်းချိုးဖောက်မှုများကြောင့် ၎င်းတို့၏ ပညာသင်ဆုများကို ရပ်ဆိုင်းထားခြင်းဖြစ်သည်။

  စောင့်ကြည့်ပါ- စင်္ကာပူရှိ နိုင်ငံတကာ ပညာရှင်ဘဝ (၁၀း၃၂) ဤနေရာကို နှိပ်ပါ။

  ဥပမာအားဖြင့်၊ မူလတန်းကျောင်းများအတွက် အာရှ-ပစိဖိတ်သင်္ချာအိုလံပစ်တွင် စတုတ္ထအဆင့်ရပြီးနောက် 2013 ခုနှစ်တွင် ပညာသင်ဆုရွေးချယ်ရေးစာမေးပွဲနှင့် အင်တာဗျူးအတွက် ဖိတ်ကြားခံခဲ့ရသော Yap Kian Yew ကိုကြည့်ပါ။

  အသက် 13 နှစ်တွင် Hwa Chong Institution ၏ Integrated Program တွင် ပါဝင်ယှဉ်ပြိုင်ခဲ့ပြီး အလားတူ ထူးချွန်ဆုရရှိသူများနှင့်အတူ ပါဝင်ခဲ့သည်။

  ပညာသင်ဆုလက်ခံရန် ဆုံးဖြတ်ချက်သည် အလိုအလျောက်ဖြစ်သည်၊ သို့သော် သူသည် “ဘာကို မျှော်လင့်ရမည်ကို အတိအကျ မသိသေးပါ။ အသက် 21 နှစ်ရှိပြီဖြစ်သောသူက "(ဒါက) ရယ်မောဖို့ဆုံးဖြတ်လိုက်သလိုပါပဲ။"

  မလေးရှားမှ Aဖြောင့်ကျောင်းသားအတွက် ပညာရေးအကူးအပြောင်းသည် ခက်ခဲသည်။ သူ၏ပထမဆုံးစမ်းသပ်မှုအနည်းငယ်တွင် Cs ကိုရသောအခါသူ "မည်သို့တုံ့ပြန်ရမည်ကိုမသိ" ။

  “အခက်အခဲကွာခြားမှုကြောင့် နည်းနည်းတော့ တုန်လှုပ်မိပါတယ်” ဟု ၎င်းက ပြန်ပြောပြသည်။ “ကျွန်တော်က အလုပ်ကြိုးစားရာမှာ အသုံးမကျပါဘူး… မင်းက တော်တော် အမှီအခိုကင်းတဲ့ (စင်ကာပူမှာ) ဖြစ်ရမယ်၊ အဲဒါကို ငါ မလုပ်နိုင်ဘူး။”

  ကျောင်းက သူ့မိဘတွေကို ပထမနှစ် စာသင်ပြီးရင် တွေ့ဖို့ စီစဉ်တယ်။ ဒါပေမယ့် သူ့မိဘတွေရဲ့ အပြည့်အဝ ကြီးကြပ်မှုမရှိဘဲ ကွန်ပျူတာဂိမ်းကစားဖို့ အချိန်ပိုရလာတဲ့အတွက် သူ့ရဲ့လက်တော့ပ်ကို ဒုတိယစာသင်နှစ်မှာ အသိမ်းခံလိုက်ရပါတယ်။

  “စနေ၊ တနင်္ဂနွေတွေမှာ ငါ (၁၈) နာရီ (တစ်နေ့) ဂိမ်းဆော့တယ်။ ညဘက်ဆို ဂိမ်းဆော့မယ်၊ မနက်စာစားပြီး အိပ်မယ်” လို့ ပြန်ပြောပြပါတယ်။ “ကျွန်မက သင်ယူချင်စိတ် ပျောက်သွားတယ်။ အမီလိုက်ဖို့ ကြိုးစားမယ့်အစား စွန့်လွှတ်လိုက်ရုံပါပဲ။”

  ကျောင်းပြီးချိန် နာရီပိုင်းအတွင်း သူ့ကျောင်းသားအဆောင်ရှိ နေရာအမျိုးမျိုးတွင် အိပ်စက်ခဲ့ရပြီး သူ့အဆင့်များ မတိုးတက်ခဲ့ပါ။

  သူသည် အခါအားလျော်စွာ ဘာသာရပ်များ ကျရှုံးသော်လည်း နှစ်ကုန် စာမေးပွဲများတွင် ရာထူးတိုးရန်အတွက် လိုအပ်သော အနိမ့်ဆုံးအဆင့်အထိ အောင်နိုင်ခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ သူသည် Integrated Program မှထွက်ခဲ့ပြီး O-level လမ်းကြောင်းပေါ်တွင်နေရာချထားခဲ့သည်။

  Yap Kian Yew သည် ပညာရပ်ဆိုင်ရာ သီချင်းများကို ပြောင်းခဲ့ရသည်။

  ရှေ့နောက်မညီဘဲ၊ သူသည် သင်္ချာအိုလံပစ်တွင် ကောင်းစွာဆက်လက်လုပ်ဆောင်ခဲ့သည်။ အလယ်တန်း 2 သင်္ချာစာရွက်မှာ F9 တန်းအောင်ပြီး စင်္ကာပူသင်္ချာအိုလံပစ်ပြိုင်ပွဲမှာ ရွှေဆုရရှိခဲ့တာကို မှတ်မိနေပါတယ်။

  “ကျွန်တော် တတ်မြောက်ခဲ့တဲ့အရာနဲ့ အတန်းထဲမှာ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့တာတွေကြား အဆက်အစပ်ပြတ်သွားခဲ့တယ်” ဟု ၎င်းက ဆိုသည်။

  'လာလာတာ နောင်တမရဘူး'

  စာသင်နှစ်တိုင်းတွင် ပညာရေး ရလဒ်ညံ့ဖျင်းသော နိုင်ငံတကာ ပညာသင်ဆု လက်ခံသူများအား ဝန်ကြီးဌာန အရာရှိများမှ လာရောက် လည်ပတ်သည့် သတိပေး အမျိုးအစားများ စာရင်းတွင် ထည့်သွင်းထားသည်။ Yap သည် သူ့ကိုယ်သူ စာရင်းတွင် ပုံမှန်တွေ့ရှိခဲ့သည်။

  သူ၏ အပြုအမူကို ပြောင်းလဲရန်အတွက် ပညာသင်ဆုလက်ခံသူများအား စီမံခန့်ခွဲရန် တာဝန်ခံ ဝန်ထမ်းတစ်ဦးမှ Yap ၏ ရွယ်တူများကို တစ်နေ့တာလုံး သူ့လှုပ်ရှားမှုများကို မှတ်သားထားရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။

  “ဘုံဧရိယာရှိ ဆိုဖာပေါ်မှာ အိပ်နေတဲ့ ဓာတ်ပုံတွေကို မြင်ခဲ့ရတယ်။ သူတို့မှာ နေ့စဥ်အချိန်အမျိုးမျိုးမှာ ကျွန်တော်လုပ်နေတဲ့ စာရွက်စာတမ်း အပြည့်အစုံရှိပြီး ကျွန်တော်နဲ့ ကျွန်တော့်မိဘတွေကို ပြခဲ့တယ်” ဟု ၎င်းက ပြန်ပြောပြသည်။

  “အမေ တော်တော် ဒေါသကြီးတယ်။ သူတို့ဟာ ငါနဲ့ ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ ချိတ်ဆက်ဖို့ မကြိုးစားခဲ့ကြဘူး။”

  သူရဲ့ ဂရုမစိုက်မှုတစ်စိတ်တစ်ပိုင်းက သူ့ရဲ့ ဆိုးရွားတဲ့ စိတ်ကျန်းမာရေးကြောင့် ဖြစ်ပေါ်လာတာဖြစ်ပြီး သူ့ရဲ့ အနိမ့်ဆုံးအမှတ်က အလယ်တန်း 3 မှာ ရောက်လာပါတယ်။ “ကျွန်တော် ကျောင်းမတက်ချင်ပါဘူး။ အိပ်ရာထဲလဲပြီး မသွားဘူး” လို့ ပြောပါတယ်။

  သူသည် ကျောင်းအတိုင်ပင်ခံတစ်ဦးထံ ရည်ညွှန်းခံရပြီး နောက်ဆုံးတွင် အပျော့စား စိတ်ကျရောဂါရှိကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။

  အိမ်သို့ပြန်ရန် ကျောင်းမှတစ်လကြာ အနားယူလိုက်သောအခါတွင် သူ၏ကျောင်းနှင့် ဆက်ဆံရေးမှာ ယိုယွင်းလာကာ သူ့မိဘများအား "(သူ၏) ပညာသင်ဆု မကြာမီ ရပ်စဲရန် မျှော်လင့်သည်" ဟု သူ့မိဘများကို ပြောသည့်အထိ ဆိုးရွားလာခဲ့သည်။